Επικίνδυνα και μάλιστα μερικά από αυτά θανατηφόρα είναι ορισμένα θαλάσσια είδη, που παρόλα αυτά η ομορφιά τους εντυπωσιάζει. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τα θαυμάζουμε και να μην τα ...ενοχλούμε!



Όμορφο αλλά δηλητηριώδες ψάρι, είναι ένα από τα διασημότερα ζώα του υγρού βασιλείου για όσους διαθέτουν ενυδρεία. Δεν έχουν αναφερθεί θάνατοι μέχρι σήμερα ανθρώπων από αυτό, ωστόσο το ψάρι λιοντάρι έχει δηλητηριώδη αγκάθια στα πτερύγιά του, που μπορούν να προκαλέσουν απίστευτο πόνο στο θύμα του. Είναι ένα είδος που ζει στον Ινδικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό και επιτίθεται στους ανθρώπους, μόνο αν το προκαλέσουν.


Ένα ψάρι με ειδικότητα στο καμουφλάζ! Μπορεί να γίνει κυριολεκτικά αδιάκριτο από μια πέτρα στον πυθμένα της θάλασσας. Αυτό είναι που το κάνει τόσο επικίνδυνο αν σκεφτεί κανείς πόσο εύκολα δύτες και κολυμβητές, μπορούν να πέσουν πάνω του. Ζει σε ρηχά τροπικά νερά όπως αυτά του Ειρηνικού και Ινδικού Ωκεανού. Αν για κάποιο λόγο τσιμπήσει τον άνθρωπο ένα από τα δεκατέσσερα αγκάθια του, πρέπει να μεταβεί το γρηγορότερο στα επείγοντα, αφού εκτός από τον μεγάλο πόνο, πρέπει να αντιμετωπιστεί και το δηλητήριό του, που προκαλεί παράλυση αν υπάρξει καθυστέρηση.



Οι ναυαγοσώστες στην Αυστραλία συνηθίζουν να φορούν κολάν στα χέρια και στα πόδια, για να προστατεύονται από το τσίμπημά της, το οποίο είναι βλαβερό μόνο όταν βρίσκει δέρμα. Έτσι, οι ναυαγοσώστες έμαθαν με τα χρόνια πως η χρήση του κολάν τους βοηθά να αποφεύγουν τον αγωνιώδη πόνο, τους εξοντωτικούς εμετούς αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις το θάνατο από ένα από τα πιο επικίνδυνα πλάσματα της θάλασσας.


Το 2006 ο παρουσιαστής Στιβ Ίρβιν τσιμπήθηκε από ένα σαλάχι και πέθανε. Αυτό έκανε πολλούς να συνειδητοποιήσουν την επικινδυνότητά του. Δεν είναι υπερβολή να αναφέρουμε πως τα σαλάχια σκοτώνουν κάθε χρόνο περισσότερους ανθρώπους από τους καρχαρίες. Πρέπει βέβαια να του αναγνωρίσουμε πως δεν είναι επιθετικό ζώο και επιτίθεται μόνο όταν προκληθεί, ενώ το δηλητήριό του προκαλεί εκτός από τρομερό πόνο, πρήξιμο και μόλυνση.


Δεν είναι όλα τα είδη δηλητηριώδη όμως κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις (όπως το είδος toxopneustes pileolus) βάζουν και τον αχινό στη λίστα των επικίνδυνων ζώων της θάλασσας.


Μπορεί να το συναντήσει κανείς στα ρηχά νερά του Ειρηνικού και του Ινδικού Ωκεανού. Το πιο επικίνδυνο από τα θαλάσσια φίδια, είναι αυτό με το συμπιεσμένο σώμα. Το δηλητήριο του μπορεί να προκαλέσει μόνιμη ζημιά στο ανθρώπινο νευρικό σύστημα.




Το τσίμπημά του μπορεί να χαρακτηριστεί ως το πιο ύπουλο σε σχέση με τα υπόλοιπα της λίστας αυτή και αυτό γιατί δεν προκαλεί αμέσως πόνο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως είναι λιγότερο επικίνδυνο ή θανατηφόρο αφού η νευροτοξική ουσία που περιέχει το είδος αυτό, μπορεί να οδηγήσει σταδιακά τόσο σε παράλυση, όσο και σε θάνατο. Για το τσίμπημά του δεν υπάρχει αντίδοτο γι' αυτό καλό είναι όπως το συναντήσει να το αποφύγει με κάθε τρόπο.



Οι ταινίες που όλοι έχετε ακούσει ή και παρακολουθήσει και είναι αφιερωμένες σ' αυτό το είδος δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για την επικινδυνότητά του. Ωστόσο ο λευκός καρχαρίας δεν επιτίθεται στον άνθρωπο με κάθε ευκαιρία όπως το θέλει το σενάριο των ταινιών αυτών. Συνήθως η επίθεση γίνεται κατά τύχη με πιθανότερη αιτία τη σύγχηση του ζώου, αφού μπερδεύει το surfer ή ένα κολυμβητή με το θήραμά του. Έχει παρατηρηθεί πως περισσότεροι άνθρωποι ετησίως χάνονται από τσιμπήματα μέλισσας ή σφίγγας, παρά από επιθέσεις του μεγάλου λευκού καρχαρία, χωρίς αυτό να τον κάνει λιγότερο επικίνδυνο.


Πρόκειται για ένα γιγαντιαίο ψάρι το οποίο είναι πιο επικίνδυνο για τους ανθρώπους από το λευκό καρχαρία, αφού το σημείο που κυνηγά είναι κοντά στις ακτές, ενώ δεν είναι (σε αντίθεση με άλλα ψάρια) καθόλου εκλεκτικός με την τροφή του. Μπορεί να φάει τα πάντα, από άλλους καρχαρίες μέχρι κομμάτια από σκάφη, παλιά λάστιχα, πινακίδες και γενικά ό,τι χωρά στο στόμα του.


Τα φουσκόψαρα έχουν μεγάλη ποσότητα τετροδοτοξίνη σε όλο τους σχεδόν το σώμα εσωτερικά και εξωτερικά. Πρόκειται για μια τόσο δηλητηριώδη ουσία που όταν έρθει σε επαφή ένας άνθρωπος έστω και με μικρή ποσότητα, προκαλείται βλάβη στον εγκέφαλο που μπορεί να οδηγήσει σε παράλυση ή ακόμα και στο θάνατο.



Μπορεί το όνομά του να μπερδεύει, αλλά το κοράλλι της φωτιάς συγγενεύει περισσότερο με τη μέδουσα και τις θαλάσσιες ανεμώνες, παρά με τα γνωστά μας κοράλλια. Έχει αόρατα πλοκάμια με τα οποία μπορεί να καταφέρει τσίμπημα με πολύ δυσάρεστα επακόλουθα αφού ο πόνος είναι πολύ έντονος και μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από δύο εβδομάδες.

Πηγή πληροφοριών; perierga.gr, msn.com
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

Όσο απίθανο και αν ακούγεται, ναι υπάρχουν!
Στην Ολλανδία, οι σχεδιαστές του μέλλοντος στο Waterstudio, έκαναν πράξη ένα πρωτοπόρο σχέδιο το οποίο αφορά τη δημιουργία ενός θαλάσσιου δέντρου το οποίο έχει πλωτή δομή και αποτελείται από πολλαπλά επίπεδα τμήματα των οποίων η βάση βρίσκεται στη θάλασσα.

Το δέντρο παραμένει στη θέση του μέσα στη θάλασσα (εξέχει η κορυφή του) και μετακινείται ελαφρά από τον άνεμο και τα κύματα. Στόχος αυτού του πρωτότυπου σχεδίου είναι να βοηθηθούν οι αστικές περιοχές με τη δημιουργία μιας φυσικής φωλιάς για τα ζώα και τα φυτά που ζουν στις πόλεις, ενισχύοντας την πράσινη ανάπτυξη και συμβάλλοντας στην προστασία του περιβάλλοντος.


Για να κατασκευαστεί το δέντρο αυτό, χρησιμοποιήθηκε τεχνολογία ανάλογη με αυτή που εφαρμόζεται στους πύργους αποθήκευσης πετρελαίου. Με τον τρόπο αυτό το θαλάσσιο δέντρο μπορεί να τοποθετηθεί σε συγκεκριμένες θέσεις σε ποτάμια, λίμνες, ωκεανούς και βέβαια σε ανοιχτή θάλασσα.
Είναι έτσι κατασκευασμένο ώστε να μπορούν να αναπτυχθούν διάφορα είδη χλωρίδας και πανίδας, καθώς και πολλοί θαλάσσιοι οργανισμοί (στο τμήμα που βρίσκεται μέσα στο νερό).

Πηγή πληροφοριών: perierga.gr

Η Αλόη ή αλλιώς Aloe vera είναι ένα φυτό, που  μεγαλώνει σε άνυδρα κλίματα, γι' αυτό και τη συναντάμε στην Β. Αφρική και σε άλλες περιοχές με ανάλογο κλίμα. Η χρήση της ήταν διαδεδομένη στην αρχαιότητα και μάλιστα οι Αιγύπτιοι την ονόμαζαν "το φυτό της αθανασίας".

Το ύψος της φτάνει από 60 cm έως 1 m. Τα παχιά σαρκώδη φύλλα της με το πρασινογκρί χρώμα σε ορισμένες ποικιλίες έχουν και λευκά στίγματα στην επιφάνειά τους, ενώ στο περίγραμμα υπάρχουν μικρά λευκά αγκαθάκια. Ανθίζει το καλοκαίρι και τα άνθη της αυτά κρέμονται από ένα και μόνο βλαστό, έχουν σωληνοειδή μορφή με κίτρινη στεφάνη που φτάνει περίπου τα 2 ή 3 cm. Υπάρχουν περισσότερα από 300 είδη αλόης αλλά μόνο δύο χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς. Η Aloe vera και η Aloe Ferox Miller.

Οι Έλληνες και ο Ρωμαίοι τη χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία πληγών, ενώ κατά το Μεσαίωνα το κίτρινο υγρό που βρίσκεται μέσα στα φύλλα της το χρησιμοποιούσαν ως καθαρτικό. Λέγεται πως η αλόη χρησιμοποιήθηκε από το στρατό του Μ. Αλεξάνδρου ως επουλωτικό πληγών και τραυμάτων κατά την εκστρατεία του στην Ασία και μάλιστα για την προμήθειά της ο Μ. Αλέξανδρος κατέκτησε το νησί Σοκότρα της Υεμένης, όπου το θερμό και ξηρό κλίμα ευνοεί την ανάπτυξή της.

Αυτό που κάνει την αλόη απαραίτητη σε κάθε σπίτι, είναι το γεγονός πως ο ημιδιαφανής εσωτερικός πολτός των φύλλων της μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς καμιά μα καμιά επεξεργασία στο δέρμα, για την επούλωση τραυμάτων ή τη θεραπεία εγκαυμάτων, αφού περιέχει συστατικά που αναπλάθουν γρήγορα το δέρμα προσφέροντάς του βαθιά ενυδάτωση, έχοντας ταυτόχρονα αντιφλεγμονώδη, αντιμυκητιακή και αντιβιοτική δράση.

 Μπορεί ακόμα να αντιμετωπίσει την ακμή, τη γήρανση, να μειώσει τις ραγάδες, αλλά και να καταπολεμήσει τις στοματικές ασθένειες. Τα πλούσια συστατικά του χυμού της μπορούν να ενισχύσουν τον οργανισμό, αφού πάνω από 75 διαφορετικά θρεπτικά συστατικά περιέχονται σ' αυτόν. Να σημειώσουμε πως πριν από τη χρήση της από το στόμα, καλό είναι να συμβουλευθείτε το γιατρό σας για τη σωστή δοσολογία.

Η αλόη είναι ένα φυτό που δεν έχει απαιτήσεις. Μόνη της "παραξενιά" είναι να μην τη χτυπά απ' ευθείας ο ήλιος. Αγαπά όμως το φως. Αν τις πρώτες 10 -15 μέρες την ποτίζετε τρεις φορές την εβδομάδα με ελάχιστο νερό και στη συνέχεια (αφού πιάσει) το πότισμα γίνεται μόνο όταν είναι ξερό το χώμα της, θα "δέσει" και σε λίγους μήνες θα γεμίσει τη γλάστρα με μικρά φυτά, που θα μπορείτε να μεταφυτέψετε και έτσι να την πολλαπλασιάσετε ή και να τη χαρίσετε. Όταν η θερμοκρασία πέσει κάτω από τους 13 οC καλό είναι να της δώσετε ένα φωτεινό χώρο μέσα στο σπίτι.

Στο video του aloeveraplants.gr που ακολουθεί, μπορείτε να δείτε πώς αφαιρούμε το φύλλο από το φυτό και πώς παίρνουμε το ζελ για χρήση.



Πηγές πληροφοριών: onmed.gr, aloeveraplants.gr
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

Ένα συρματόπλεγμα ορίζει τον κόσμο. Ένα συρματόπλεγμα οριοθετεί το δικό σου από το δικό μου. Ένα συρματόπλεγμα χωρίζει το καλό από το κακό, το ξένο από το ντόπιο, τον αποδεκτό από τον μη αποδεκτό.

Η ύπαρξή του, μας κάνει να ξεχνάμε πολλές φορές τι γίνεται πέρα από αυτό. Κλείνει μέσα του το δικό μας κόσμο και μας βοηθά να αδιαφορούμε για τη ζωή πίσω του.
Γιατί υπάρχει ζωή και πίσω από το συρματόπλεγμα! Υπάρχουν άνθρωποι, ψυχές, ανάγκες... υπάρχουν όνειρα, επιθυμίες, δικαιώματα. Και είναι κόκκινα, όπως κόκκινο είναι το αίμα που ρέει στις φλέβες όλων μας. Είναι κόκκινα, όπως τα χείλη που ξεστομίζουν αλήθειες ή ψέμματα, που παίρνουν αποφάσεις και τις εκφωνούν.

Υπάρχουν μάτια εκεί έξω, που βλέπουν πίσω από το συρματόπλεγμα τη ζωή να κυλά και να φεύγει. Υπάρχουν χείλη εκεί έξω, που καλούν σε βοήθεια, που ψελλίζουν όνειρα για μια θέση στον ήλιο...
Μόνο ο ήλιος δεν έχει συρματόπλεγμα! Αυτός, φωτίζει αδιακρίτως δικαίους και αδίκους, μπροστά ή πίσω από διαχωριστικά. Και βγαίνει κάθε πρωινό για όλους, παρηγοριά θαρρείς σε όλους τους πονεμένους. Γίνεται η εκδίκηση για τις πράξεις εκείνων που παίζουν στη ρουλέτα τις ζωές ανθρώπων, που εξουσιάζουν τον πλανήτη και τοποθετούν σε κουτάκια στεγανά λαούς, συνειδήσεις, συμφέροντα. Τον ήλιο όμως δεν μπορούν να τον εξουσιάσουν. Δεν μπορούν να τον καθοδηγήσουν να ρίχνει αχτίδες μόνο εκεί που θέλουν αυτοί.

Κάποτε πίστευα πως όλα μπορούν να υποδουλωθούν εκτός από τη σκέψη. Αυτή σαν πεταλούδα με κόκκινα φτερά, δεν γνωρίζει σύνορα, ούτε εμπόδια. Δεν περιορίζεται από συρματοπλέγματα. Πετά ελεύθερη κρατώντας την ψυχή ψηλά!

Όμως έκανα λάθος. Και η σκέψη φυλακίζεται, καθοδηγείται, χειραγωγείται, τρομοκρατείται. Δέχεται τα συρματοπλέγματα που της επιβάλλουν πότε με κομψό τρόπο κι αν χρειαστεί με εκφοβισμό. Μόνο η ψυχή μένει να ονειρεύεται ελεύθερη και σαν την κόκκινη πεταλούδα να πετά πέρα από κάθε συρματόπλεγμα αναζητώντας ένα καθαρό ουρανό...