Φίλες και φίλοι του "e - περιοδικού μας", η ανάρτηση, αυτή αφορά την  προσπάθεια να συγκεντρωθούν χρήματα για ένα 17χρονο αγόρι. Ένα αγόρι, που παλεύει για τη ζωή του σ' ένα τιτάνειο αγώνα επί δύο χρόνια. Το όνομά του είναι Παύλος και όλοι εμείς, με τα χρήματα, που μπορούμε να διαθέσουμε, ίσως του δώσουμε τη ζωή!

Ο Παύλος διαγνώστηκε με μια επιθετική Λευχαιμία τύπου Τ και παρά το γεγονός πως ο αδελφός του είναι συμβατός δότης, ο οργανισμός του δεν δέχθηκε τη μεταμόσχευση μυελού των οστών. Μια ελπίδα έχει ο Παύλος να κερδίσει αυτή τη μάχη. Να φύγει άμεσα για τη Βοστόνη των ΗΠΑ.

 Τα χρήματα όμως, που απαιτούνται είναι πολλά και χρειάζεται τη βοήθεια όλων, το ταχύτερο δυνατό. Ήδη οι κάτοικοι του μικρού τόπου όπου ζει, έχουν ανταποκριθεί, αλλά χρειάζεται κι εμάς!
Το περίσσευμα ή το υστέρημα του καθένα που στα μάτια του Παύλου, βλέπει ένα δικό του άνθρωπο.

Μην αφήσετε την ελπίδα να χαθεί! Καταθέστε όσα χρήματα μπορείτε, στον παρακάτω λογαριασμό.

ΣΩΤΗΡΙΑΔΗΣ - ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ - ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ ΣΟΥΣΑΝΑ
ΑΡ. ΛΟΓ. 428/537100-79
ΙΒΑΝ GR8101104280000042853710079

ΚΩΔ.SWIFT ΤΡΑΠΕΖΑΣ (BIC) ΕΤΗΝGRAA
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

Τηλέφωνο Επικοινωνίας:

Σουζάνα Κυριακίδου ~ Μαμά Παύλου

6986789490

Δώστε στον Παύλο την ευκαιρία να συνεχίσει να παλεύει, μέχρι να βγει νικητής!
Ενημερώστε όσους φίλους bloggers μπορείτε, κοινοποιήστε σε όλα τα social media!



Σημείωση: Αντί για σχόλια (τα οποία όπως θα παρατηρήσατε είναι κλειστά) αναδημοσιεύστε για να φτάσει σε όσο το δυνατό περισσότερους ανθρώπους, άμεσα.

Κάποτε, σε μια πολιτεία με πολλά κτίρια και λιγοστά δέντρα, ζούσε ένας σκύλος ανάμεσα σε ανθρώπους, πολλούς ανθρώπους....
Καθημερινά περνούσε την ώρα του, δίπλα τους, ανάμεσά τους και το μόνο που λαχταρούσε ήταν να γίνει και κείνος σαν αυτούς. Να γίνει άνθρωπος!

Μια μέρα, εκεί που μονολογούσε στεναχωρημένος τον άκουσε ένα περιστέρι.
- Τι έχεις; τον ρωτά
- Θέλω να γίνω άνθρωπος, αλλά δεν μπορώ. Απάντησε χωρίς να του ρίξει ματιά
- Άνθρωπος; Μα πώς στο καλό σκέφτηκες κάτι τέτοιο! Γιατί θες να γίνεις άνθρωπος;
- Για να μπορώ να τους μιλώ και να με καταλαβαίνουν!... απάντησε συνεχίζοντας να κοιτά στο κενό
- Είσαι σίγουρος πως θες κάτι τέτοιο; ρωτά διερευνητικά το περιστέρι
- Σίγουρος απαντά, με πυγμή ο σκύλος
- Αφού είναι έτσι, ξέρω τον τρόπο! είπε το περιστέρι

Ο σκύλος τώρα, κοίταζε το φτερωτό του φίλο κατευθείαν στα μάτια, περιμένοντας να ακούσει πώς θα καταφέρει να γίνει άνθρωπος.
- Θα πας, του είπε, σε μια μάγισσα που βρίσκεται στην άλλη άκρη της πολιτείας και θα την παρακαλέσεις να σε βοηθήσει!
- Και πώς θα τη γνωρίσω;
- Ζει στο μοναδικό σπίτι με κήπο, που υπάρχει στην πόλη, απάντησε το περιστέρι...
- Και θα με καταλάβει, αν της μιλήσω σκυλίσια; ρωτά ξανά
- Αφού είναι μάγισσα, σου λέω! Όλα τα ζώα τα καταλαβαίνει όπως κι αν της μιλούν, απαντά με σιγουριά το περιστέρι και πετά μακριά του, αφήνοντάς τον στο πεζοδρόμιο να αποφασίσει.

Δεν έχασε καιρό. Ξεκίνησε αμέσως για το μοναδικό σπίτι με κήπο της πόλης. Είχε ακούσει τους ανθρώπους να μιλούν γι' αυτό. Άλλοι μιλούσαν με θαυμασμό για τα κόκκινα τριαντάφυλλα του κήπου και για ψηλά του δέντρα κι άλλοι μιλούσαν με απορία... τι στο καλό ήθελαν τόσα δέντρα και φυτά, που χρειάζονταν περιποίηση και πότισμα και σκάλισμα και κόστιζαν τόση κούραση και ταλαιπωρία!

Περπατούσε ώρες ανάμεσα σε αυτοκίνητα, φανάρια, κορναρίσματα, ανθρώπινες φωνές, μποτιλιάρισμα και μπόλικο καυσαέριο. Τίποτα όμως δεν τον έκανε να σταματήσει. Ήθελε να φτάσει όσο γινόταν γρηγορότερα στη μάγισσα που θα τον έκανε άνθρωπο....
Στη διαδρομή, προσπαθούσε να φανταστεί πώς θα ήταν και πώς θα τον υποδεχόταν. Φοβόταν και λίγο μήπως τον κοροϊδέψει, μήπως γελάσει μαζί του, ή τον διώξει και ετοίμαζε τα λόγια που θα της έλεγε για να την πείσει. Τίποτα όμως δεν του φαινόταν καλό και κάθε τόσο τα άλλαζε και ξανά από την αρχή.

Με τούτα και με κείνα, βγήκε έξω από την πόλη χωρίς να το καταλάβει. Τώρα οι δρόμοι γίνονταν πιο μικροί χωρίς πεζοδρόμια, αλλά με περισσότερα δέντρα και ελάχιστα σπίτια. Όσο απομακρυνόταν τόσο ανησυχούσε που δεν έβλεπε το σπίτι...
Ώσπου, μια όμορφη μυρωδιά λουλουδιών ήρθε να γαργαλίσει τα ρουθούνια του. Κατάλαβε πως ήταν κοντά στον όμορφο κήπο της μάγισσας κι άρχισε σχεδόν να τρέχει. Λίγο αργότερα βρισκόταν έξω από τη χαμηλή μάντρα και θαύμαζε τα πολύχρωμα, ευωδιαστά λουλούδια. Ένα μικρό κορίτσι έκανε κούνια στην άκρη της αυλής και τραγουδούσε.

Πλησίασε την ξύλινη πορτούλα που άνοιξε με το πρώτο άγγιγμα και δειλά - δειλά, κατευθύνθηκε προς το κορίτσι. Η απορία του μεγάλωσε όταν διαπίστωσε πως η μικρούλα, μπορούσε να καταλάβει τι σκεφτόταν! Δεν χρειαζόταν να μιλήσει, να γαυγίσει, να κάνει το παραμικρό!!! Εκείνη καταλάβαινε τι ήθελε να πει μόνο με ένα χάδι!!!
Αυτή θα είναι η μάγισσα, σκέφτηκε!
- Μάγισσα; απάντησε γελώντας το κορίτσι. Δεν είμαι μάγισσα, ούτε και υπάρχουν μάγισσες καλέ μου, του είπε χαϊδεύοντάς τον.

Ψέμματα μου είπε το περιστέρι, σκέφτηκε ο σκύλος. Τι κρίμα, δεν πρόκειται ποτέ να γίνω άνθρωπος!
- Να γίνεις άνθρωπος; Αυτό, θες; Γι' αυτό ήρθες μέχρι εδώ; ρώτησε ξανά.
Αυτό θέλω, απάντησε με τη σκέψη του ο σκύλος. Ή τουλάχιστον να μπορώ να μιλάω όπως οι άνθρωποι. Αλλιώς δεν με καταλαβαίνουν. Με φοβούνται όταν γαυγίζω για να τους τραβήξω την προσοχή, με διώχνουν όταν απλώνω το μπροστινό μου πόδι για να τους χαϊδέψω, με κρατούν μακριά από τα παιδιά, γιατί είμαι μεγαλόσωμος και δεν θέλουν να τα δαγκώσω, χώρια που με ξεχνάνε νηστικό και μόνο, στη βροχή και στο κρύο. Θέλω τόσο να τους πω πως θα προτιμούσα να είμαι νηστικός αλλά μαζί τους, παρά χορτάτος και μόνος μου...

Το κορίτσι, τον άκουγε προσεκτικά κι όταν τελείωσε τη σκέψη του, τον αγκάλιασε σφιχτά και με δάκρυα στα μάτια του είπε: Δεν είμαι μάγισσα, δεν μπορώ να σε κάνω άνθρωπο, ούτε μπορώ να σε κάνω να μιλήσεις ανθρώπινα. Ένα μόνο μπορώ να κάνω. Να σ' αγαπώ!

Όπως καταλαβαίνετε αυτοί οι δυο έμειναν μαζί, αχώριστοι και έζησαν καλά και πολύ καλύτερα από εκείνους που αποκλείουν από τη ζωή τους, τα υπέροχα αυτά ζώα!

Γιατί, η αγάπη φέρνει την επικοινωνία, όχι η γλώσσα, ούτε η ομοιογένεια...

Το παραμύθι αυτό, έγινε για το δρώμενο της αγαπημένης φίλης της Αριστέας και στο blog της "η ζωή είναι ωραία", θα βρείτε όλες τις εξαιρετικές συμμετοχές, που έχουν ήδη δημοσιευθεί!

Αριστέα μου, σ' ευχαριστώ που με ξανάκανες για λίγο παιδί...


Σημείωση: Κάποιο τεχνικό πρόβλημα, που δεν είναι δυνατό να λυθεί από μας, εμφανίζει κάποια σχόλιά σας και κάποια άλλα, τα εξαφανίζει δυστυχώς! Όσοι φίλοι αφήσατε σχόλιο, αλλά δεν σας απάντησα, οφείλεται σ' αυτό και όχι σε αδιαφορία ή οτιδήποτε άλλο!
Σας ευχαριστώ θερμά όλους, για την αγάπη σας και τα καλά σας λόγια!

Ο πρέσβης του Ιράκ στην Αθήνα, μιλά στην Ελένη - Βασιλική Μπαμπαλιούτα

Το Ιράκ, μαζί με τη Συρία, βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο ενός πρωτοφανούς αγριότητας πολέμου στη Μέση Ανατολή, που δεν θυμίζει σε τίποτα τους «συμβατικούς» πολέμους. «Κινητήρας» του είναι τρομοκρατικά ισλαμικά κινήματα, με κυριότερα το Ισλαμικό Κράτος και το μέτωπο Αλ Νούσρα, τοπικό παρακλάδι της περιβόητης Αλ Κάιντα. Πίσω από τα κινήματα αυτά κρύβονται συγκεκριμένες χώρες της περιοχής -η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και, βεβαίως, η ισλαμική Τουρκία του Ερντογάν-, που, παράλληλα με τον κοινό σκοπό της κυριαρχίας ενός ακραίου και φανατικού σουνιτικού Ισλαμισμού, επιδιώκουν να προωθήσουν τις δικές τους, επιμέρους φιλοδοξίες.

Η διοργάνωση στην Αθήνα το τριήμερο (18 - 20 Οκτωβρίου 2015) Διεθνούς Διάσκεψης με στόχο την προαγωγή του διαθρησκευτικού διαλόγου για την ειρηνική συνύπαρξη και την ανοχή ήταν μια ευκαιρία προκειμένου να ταξιδέψει στην ελληνική πρωτεύουσα μεγάλη αντιπροσωπεία από το εμπόλεμο Ιράκ, η οποία έσπασε τη σιωπή για τη συντελούμενη από τους ισλαμιστές γενοκτονία σε βάρος χριστιανών, Ασσυρίων, «ηλιολατρών» Γιεζιντί και άλλων μειονοτικών ομάδων, όπως και εναντίον της μεγάλης πολιτιστικής κληρονομιάς του Ιράκ.
Τη ζοφερή αυτή κατάσταση, που εκδηλώνεται στην Ευρώπη με το τεράστιο κύμα προσφύγων, περιέγραψε με διπλωματικότητα αλλά και απόλυτη ειλικρίνεια ο πρέσβης του Ιράκ στην Αθήνα, Μπουρχάν Τζαφ, σε συνέντευξή του στα «Επίκαιρα». Τα ερωτήματα αφορούσαν στον ρόλο της Τουρκίας στη Συρία και στο Ιράκ, στη δυναμική επέμβαση της Ρωσίας στη Συρία, στο τσουνάμι των προσφύγων στην Ευρώπη. Οι απαντήσεις του δίνουν την πραγματική εικόνα της περιοχής και παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον.

Η συνέντευξη δόθηκε για την έντυπη έκδοση του περιοδικού "Επίκαιρα".

Παρακολουθείτε τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα σε σχέση με τη μαζική προσέλευση προσφύγων. Ποια είναι η κατάσταση σήμερα στο Ιράκ; Εκτιμάτε ότι θα γιγαντωθεί το προσφυγικό κύμα προς την Ευρώπη;
Τη μεγάλη εικόνα του προβλήματος μας τη δίνουν οι δηλώσεις του ύπατου αρμοστή του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες. Το 2014, σύμφωνα με αυτόν, έγιναν πρόσφυγες ή εσωτερικοί μετανάστες στις ίδιες τους τις χώρες 60 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή 1 στους 122 είναι πρόσφυγας. Και μόνο το γεγονός αυτό μετέτρεψε την προσφυγική κρίση της Μέσης Ανατολής σε ευρωπαϊκή, για την οποία τα ευρωπαϊκά κράτη αναζητούν άμεση λύση. Από την άλλη, η Ευρώπη ως ήπειρος για την δεν εκλήθη να αντιμετωπίσει προσφυγική κρίση τέτοιων διαστάσεων από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Αυτό σημαίνει πως χρειάζεται επιπλέον προσπάθεια προκειμένου να διασφαλιστεί επαρκής χρηματοδότηση για τη διαχείριση μιας τέτοιας εισροής προσφύγων και να δοθεί οργανωμένη απάντηση σ' αυτή την εξαιρετικά σοβαρή ανθρωπιστική κρίση.

Όσον αφορά στο ίδιο το Ιράκ, και ιδιαίτερα στην περιοχή του ιρακινού Κουρδιστάν, υπήρχαν 2 εκατομμύρια εκτοπισμένοι μέχρι τον Ιούνιο του 2015. Η κουρδική περιοχή φιλοξενεί επίσης 300.000 Κούρδους πρόσφυγες της Συρίας. Είναι προφανές ότι είναι ζωτικής σημασίας η συντονισμένη υποστήριξη εκ μέρους των Ηνωμένων Εθνών για να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες ενός τόσο μεγάλου αριθμού ανθρώπων, που έχει επιπτώσεις και στην οικονομία και την απασχόληση. Σ' αυτό το πλαίσιο η ιρακινή κυβέρνηση, σε συνεργασία με την κουρδική περιοχή του Ιράκ, έχει κάνει μεγάλες προσπάθειες να φιλοξενήσει και να προστατεύσει τους χριστιανούς και τους Γιεζιντί του ιρακινού Κουρδιστάν.
Χρειαζόμαστε όμως τη βοήθεια της διεθνούς κοινότητας για να διασφαλίσουμε τη συνέχιση της ειρηνικής συνύπαρξης μέσα στον χρόνο και τον χώρο, για να προστατεύσουμε τον πλουραλισμό των πολιτισμών του Ιράκ και να διαφυλάξουμε τη θρησκευτική ανοχή, που έχει παρελθόν 2.000 χρόνων. Όπως αντιλαμβάνεστε, η ροή των προσφύγων είναι μόνο μία όψη της ανθρωπιστικής κρίσης. Εάν το πολιτιστικό και θρησκευτικό μωσαϊκό της Μέσης Ανατολής καταρρεύσει, καθώς απειλείται από τον φανατισμό των τρομοκρατών του ISIS, είναι βέβαιο ότι θα θέσει σε κίνδυνο τις ίδιες αρχές και στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Το ελλnνικό υπουργείο Εξωτερικών διοργάνωσε προ ημερών Διεθνή Διάσκεψη πάνω στον θρησκευτικό και πολιτιστικό πλoυραλισμό και την ειρηνική συνύπαρξη στη Μέση Ανατολή. Πιστεύετε ότι μια τέτοια πρωτοβουλία μπορεί να συμβάλει σε μια βιώσιμη λύση;
Αυτό στο οποίο εναντιωνόμαστε θα μπορούσε να θεωρηθεί ως πολιτιστική γενοκτονία. Είναι όμως και ειρωνεία της ιστορίας που επαναλαμβάνει τον εαυτό της. Είναι ειρωνικό γιατί οι ηγεμόνες που ανήγειραν μνημεία, που καταστρέφονται σήμερα θεωρείται ότι ήταν και οι ίδιοι μεταξύ των πιο βίαιων και αδίστακτων ηγεμόνων που γνώρισε ποτέ η περιοχή. Είμαστε όμως τώρα στον 21ο αιώνα και βλέπουμε να διαπράττονται ανάλογες ακρότητες και καταστροφές από τους τρομοκράτες του ISIS.

Αντιμετωπίζουμε μια κατάσταση που απαιτεί την πλήρη προσοχή της διεθνούς κοινότητας.
Στην πολιτισμένη, υποτίθεται, και ανεκτική  εποχή μας, η συνεχιζόμενη καταδίωξη των μειονοτήτων θέτει σε κίνδυνο την επιβίωσή τους, ενώ πρέπει να διασφαλιστεί η συνέχιση της παρουσίας τους, δίπλα σε διαφορετικούς πολιτισμούς, με τους οποίους συνυπάρχουν ειρηνικά εδώ και αιώνες.
 Μια τέτοια Διάσκεψη μπορεί να γίνει αφετηρία ενός συνεκτικού διαλόγου για την ανθρωπιστική κρίση στη Μέση Ανατολή και για τους τρόπους με τους οποίους πρέπει να διαφυλαχθούν οι αξίες της ελευθερίας, της ανοχής και της αξιοπρέπειας για όλους.

Το Ιράκ έλαβε μέρος στη Διάσκεψη με αντιπροσωπεία βουλευτών και θρησκευτικών ηγετών, η συμβολή των οποίων ήταν ανεκτίμητη.

 Αυτό, πάντως, που χρειάζεται είναι στέρεη οργάνωση και χώρος για πραγματικό διάλογο μεταξύ των συμμετεχόντων, μέσα από εργαστήρια και συναντήσεις, που θα επιτρέψουν να πάνε τα πράγματα ένα βήμα παραπέρα από τους μονολόγους. Απαιτείται επίσης να δοθεί έμφαση στις χώρες που έχουν επηρεαστεί περισσότερο απ' όλες πρέπει να τους δοθεί προτεραιότητα στην εξεύρεση λύσεων. Αυτό θα προστατεύσει από το να επεκταθεί το πρόβλημα και σε άλλες περιοχές. Οπωσδήποτε, η εμβάθυνση του διαλόγου είναι ο μόνος δρόμος προς μια βιώσιμη λύση.

«Προτεραιότητα να ηττηθεί το ISIS» 
Пола єivat n γνώμη oас για τη ρωστική παρέμβαση και τον ρόλο της Τουρκίας, του Κατάρ, της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΠΑ στη Συρία;

Δεν υπάρχει μονοσήμαντη απάντηση σε αυτό το ερώτημα, γιατί ουδεμία κρίση σε οποιαδήποτε αραβική χώρα άφησε ανεπηρέαστο τον υπόλοιπο αραβικό κόσμο ή τη Μέση Ανατολή.
Πρώτα απ' όλα, είναι ενθαρρυντικό ότι ο κόσμος δεν άφησε μόνο του το Ιράκ στη μάχη κατά του ISIS και των άλλων τρομοκρατικών ομάδων. Το να υπάρχουν χώρες που υποστηρίζουν αυτό τον αγώνα αντικατοπτρίζει την εμπιστοσύνη που διατηρεί η διεθνής κοινότητα στο Ιράκ και στην ικανότητά του να αντιμετωπίσει με επιτυχία αυτή την απειλή. Πρώτη προτεραιότητα τώρα είναι να αντιμετωπιστεί και να ηττηθεί το Ισλαμικό Κράτος. Η συμπάθεια, εξάλλου, που μπορεί να απολαμβάνει η συγκεκριμένη οργάνωση δεν προερχόταν από τις κυβερνήσεις του Κόλπου, αλλά από ισχυρούς επιχειρηματίες που είναι υποστηρικτές της. Το θέμα προκάλεσε, βεβαίως, ερωτήματα.

Αυτό όμως που διακυβεύεται σήμερα είναι η αντιμετώπιση της κατάστασης στη Συρία. Γι'αυτό τον σκοπό το Ιράκ θα καλωσόριζε κάθε χώρα που θα ήθελε να συστρατευθεί στις προσπάθειες του διεθνούς συνασπισμού.
Οπωσδήποτε όμως είναι προφανές ότι οι παγκόσμιες προσπάθειες για την ήττα των τρομοκρατών του ISIS θα ήταν πιο αποτελεσματικές εάν υπάρχει συνεργασία μεταξύ του διεθνούς συνασπισμού υπό τις ΗΠΑ και της Ρωσίας. Κατά τον ίδιο τρόπο, η Άγκυρα οφείλει να συντονιστεί με τη Βαγδάτη στην εκστρατεία της τελευταίας εναντίον της τρομοκρατίας, εφόσον είναι απαραίτητη η συνεργασία επί εδάφους με την κυβέρνηση και τις Ένοπλες Δυνάμεις του Ιράκ, περιλαμβανομένων των δυνάμεων των Κούρδων ανταρτών Πεσμεργκά στα βόρεια της χώρας. Με τη συνεργασία αυτή θα εξαλειφθούν και οποιαδήποτε ερωτήματα τίθενται αναφορικά με επεμβάσεις που παραβιάζουν την κυριαρχία του Ιράκ.

Η λέξη συμπόσιο είναι σύνθετη από το συν και πίνειν και όπως μαρτυρούν και οι λέξεις σημαίνει πίνω με την παρέα ανθρώπων. Υπήρξε μια πολύ διαδεδομένη συνήθεια για την αρχαιότητα και αφορούσε τη συγκέντρωση φίλων. όπως σήμερα μιλάμε για πάρτι. Πολλές φορές μάλιστα αυτοί που συμμετείχαν (οι καλεσμένοι) συνεισέφεραν είτε οικονομικά, είτε με τρόφιμα τα οποία ονόμαζαν συμβολές ή εράνους όπως τα αποκαλεί ο Όμηρος.

Υπήρξε ο πιο αγαπημένος τρόπος διασκέδασης των αρχαίων και χωριζόταν σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος ήταν αφιερωμένο στο φαγητό και το δεύτερο στο ποτό. Για να είμαστε ακριβείς οι αρχαίοι Έλληνες έπιναν κρασί και μαζί με το γεύμα, όπως και τα ποτά συνοδεύονταν από διάφορα μικρά εδέσματα όπως κάστανα, κουκιά, ψημμένους κόκκους σίτου αλλά και γλυκά από μέλi, έτσι ώστε να απορροφάται το οινόπνευμα και να έχουν τη δυνατότητα να κρατούν τη συνάθροιση περισσότερο χρόνο.


Ενδιαφέρον παρουσιάζει το δεύτερο μέρος του συμποσίου που ξεκινούσε πάντα με σπονδή κυρίως προς τιμήν του θεού Διονύσου. Ακολουθούσαν συζητήσεις αλλά και διάφορα επιτραπέζια παιχνίδια με γνωστότερο τον κότταβο. Όσοι συμμετείχαν ήταν ξαπλωμένοι σε ανάκλιντρα και σε χαμηλά τραπέζια βρίσκονταν τα φαγώσιμα και τα παιχνίδια.

Η διασκέδαση όμως δεν σταματούσε εδώ. Χορεύτριες, ακροβάτες, μουσικοί αναλάμβαναν την ψυχαγωγία των παρευρισκομένων, ενώ επέλεγαν στην τύχη τον "βασιλιά του συμποσίου" ο οποίος αναλάμβανε να υποδεικνύει στους δούλους την αναλογία κρασιού και νερού, στην προετοιμασία των ποτών.

Το συμπόσιο ήταν απαγορευμένο στις γυναίκες. Οι μόνες που επιτρεπόταν να λαμβάνουν μέρος ήταν οι χορεύτριες, οι μουσικοί (αυλητρίδες) και οι εταίρες. Συνήθως το οργάνωναν ιδιώτες για τους φίλους του ή και για μέλη της οικογένειάς τους. Άλλοτε η συνάθροιση αυτή ήταν μεταξύ των μελών μιας θρησκευτικής ομάδας ή μιας εταιρείας, δηλαδή ενός κλειστού κλαμπ αριστοκρατών.


Οι γυναικείες παρουσίες είτε αυτές ήταν χορεύτριες είτε μουσικοί, γινόταν προσπάθεια στις περισσότερο καλλιεργημένες τάξεις να μην καλούνται τέτοια πρόσωπα, θεωρώντας πως ένα μορφωμένος και ελεύθερος άνθρωπος δεν χρειάζεται τέτοιου είδους "υπηρεσίες" για να διασκεδάσει. Δεν ίσχυε όμως το ίδιο για τις εταίρες οι οποίες ήταν ελεύθερες, ανεξάρτητες, καλλιεργημένες και μορφωμένες και συμμετείχαν στις συζητήσεις μεταξύ των συνδαιτυμόνων. Όσο ανέβαινε το επίπεδο η συμβολή του κάθε συμμετέχοντα στη διασκέδαση μπορούσε να είναι διάφορα αινίγματα ή ένα αυτοσχέδιο ποίημα ή τραγούδι που θα έπρεπε να είναι επίκαιρο.

Έτσι, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς, πως συμπόσια γίνονταν ανεξάρτητα από τα βαλάντια του κάθε ιδιώτη και μπορούσαν να είναι είτε πολυτελή είτε και απλούστερα. Αυτό που έχει κυρίως σημασία και αξίζει να θυμόμαστε είναι πως το συμπόσιο ως πρακτική, εισήγαγε και ένα λογοτεχνικό ρεύμα. Το "Συμπόσιον" του Πλάτωνα, το ομώνυμο έργο του Ξενοφώντα, "Το Συμπόσιον των Επτά Σοφών" του Πλουτάρχου και οι "Δειπνοσοφισταί" του Αθηναίου είναι έργα χαρακτηριστικά.

Τα συμπόσια αποτελούσαν ένα κοινωνικό θεσμό με κανονισμούς και καθορισμένη εθιμοτυπία. Μια μορφή κοινωνικής συγκέντρωσης σε μια εποχή όπου δεν υπήρχαν καφενεία. Από τον 5ο αι. π. Χ. στα σπίτια των πλουσίων αποτελούσαν κέντρα για την ανταλλαγή ιδεών και πνευματικών ζυμώσεων.

Πηγή πληροφοριών: elladomania.blogspot.gr, wikipedia.org
Κείμενο: "to e-periodiko mas"