Γυναικεία εσώρουχα 600 χρόνων!

Γυναικεία εσώρουχα 600 χρόνων!



Σύμβολο θηλυκότητας και το πιο πολυσυζητημένο γυναικείο εσώρουχο, είναι ο στηθόδεσμος, το γνωστό μας σουτιέν. Μέχρι τώρα οι περισσότεροι από μας γνώριζαν πως είναι ένα εσώρουχο, που άρχισε να χρησιμοποιείται τα τελευταία 100 χρόνια. Μάλιστα κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ερευσιτεχνίας ο πρώτος σύγχρονος στηθόδεσμος στις αρχές του 19ου αιώνα.

Μια απροσδόκητη ανακάλυψη όμως έρχεται να ανατρέψει όλα τα προηγούμενα. Η αρχαιολόγος Beatrix Nutz του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου του Innsbruck, έφερε στη δημοσιότητα μία ιδιαίτερη ανακάλυψή της από ανασκαφές σε μεσαιωνικό κάστρο στην Αυστρία, που δεν ήταν άλλη από τέσσερα σουτιέν με εξαιρετική ομοιότητα με τα σημερινά.

Τα εσώρουχα, βρέθηκαν ανάμεσα σε περισσότερα από 2.700 κομμάτια υφασμάτων, όπως σεντόνια, κλινοσκεπάσματα και άλλα, ανακατεμένα με χώμα, ξύλο, άχυρο και κομμάτια από δέρμα και ήταν φτιαγμένα από λινό ύφασμα. Διέθεταν δύο μεγάλες τιράντες, ενώ, πιθανότατα, είχαν ειδικό "ιμάντα" στο πίσω μέρος τους, ο οποίος δεν έχει διατηρηθεί, αλλά υποδεικνύεται από τα μερικώς σχισμένα άκρα των θηκών τους.


Η Hillary Davidson επιμελήτρια μόδας στο Μουσείο του Λονδίνου αναφέρει πως είναι ολόιδιο με ένα σύγχρονο στηθόδεσμο και συνεχίζει λέγοντας πως τα ευρήματα αυτά αποτελούν το "χαμένο κρίκο" στην ιστορία των γυναικείων εσώρουχων, υπενθυμίζοντας πως οι πίνακες της εποχής δείχνουν τα εξωτερικά ενδύματα και δεν αποκαλύπτουν τι φορούσαν οι γυναίκες κάτω από αυτά.

Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι οι στηθόδεσμοι ήταν περίπλοκα διακοσμημένοι με δαντέλα και άλλα στοιχεία, κάτι που υποδηλώνει ότι οι γυναίκες της εποχής είχαν στο μυαλό τους να θέλξουν μ' αυτά τους... συντρόφους τους και η χρονολόγηση με άνθρακα βεβαιώνει τη γνησιότητά τους και την ...ηλικία τους!






πηγή: washingtonpost.com
[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
1 Σχόλια
Το πράσινο τσάι, στην υπηρεσία της ομορφιάς (μέρος 4ο)

Το πράσινο τσάι, στην υπηρεσία της ομορφιάς (μέρος 4ο)


Άλατα μπάνιου


Άλατα μπάνιου φτιάχνουμε σήμερα με πράσινο τσάι για πλήρη αναζωογόνηση σώματος και δέρματος. Το πράσινο τσάι θα βοηθήσει και στη σύσφιξη του δέρματος, δίνοντάς του ταυτόχρονα και μια απίστευτη λάμψη.


Χρειαζόμαστε:
Ένα πορτοκάλι
Χοντρό αλάτι
2 φακελάκια πράσινο τσάι

Πώς θα το φτιάξουμε
Στύβουμε το πορτοκάλι και προσθέτουμε στο χυμό του, ένα φλιτζάνι αλάτι. Το βάζουμε σε δοχείο με καπάκι και το ανακινούμε καλά. Αν βγει παραπάνω "ζουμερό" προσθέτουμε λίγο αλάτι ακόμα. Τώρα θα προσθέσουμε το περιεχόμενο από τα δύο φακελάκια τσαγιού και θα ανακατέψουμε πάλι καλά. Φυλάξτε το βάζο σε δροσερό μέρος. Το περιεχόμενο μετά από λίγη ώρα θα στεγνώσει ελαφρά. Όταν όμως χρειαστούμε ένα τονωτικό μπάνιο που θα μας γεμίσει ευεξία και καλή διάθεση, θα το χρησιμοποιήσουμε χωρίς πρόβλημα.



Συνεχίζεται...

πηγή: thewonderforest.com
[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Αμυγδαλιές παντού!...

Αμυγδαλιές παντού!...



Τα άνθη της αμυγδαλιάς ενέπνευσαν το σημερινό μας moodboard, συνδυασμένο με το γαλάζιο του ουρανού. Είναι η συμμετοχή της εβδομάδας στο moodboard-link party της caseperlatesta.

Τα άνθη της αμυγδαλιάς με την κομψότητα και την ομορφιά τους ενέπνευσαν αιώνες πριν το διάσημο Ολλανδό ζωγράφο Van Gogh για να δημιουργήσει το έργο “Almond Blossom” (Άνθη Αμυγδαλιάς) το οποίο βλέπουμε να αποτυπώνεται με τη βοήθεια των ειδικών της εταιρείας Vans σε υφάσματα και άλλα αντικείμενα.

Αξίζει να γνωρίζουμε πως το Μουσείου Van Gogh είχε την ιδέα να φέρει τα αριστουργηματικά έργα του ζωγράφου κοντά στο ευρύ κοινό μέσα από αυτή τη διαδικασία. Τα έσοδα που θα προκύψουν θα διατεθούν για διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς και συλλογής των έργων του Vincent Van Gogh, κάνοντας έτσι το έργο του προσβάσιμο και για τις επόμενες γενιές.
[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
«Ιστορίες του καφενέ» (2η συμμετοχή)

«Ιστορίες του καφενέ» (2η συμμετοχή)


Παραγγελιά κάνεις στον καφέ, όχι στη ζωή!


- Κατίνα, Κατίνα!!! Έλα μπρε να με ψήσεις ένα καφεδάκι, ώρα του είναι!!!
- Αμάν βρε γιαγιά!!! Καίτη με λένε, τι Κατίνα και Κατίνα!!!
- Καίτη! Τι πάει να πει Καίτη! Εμείς στην Πόλη Κατίνες ξέρουμε!...
- Καλά βρε γιαγιά, μικρό κορίτσι ήσουν όταν αφήσατε την Πόλη κι ακόμα εκεί βρίσκεσαι; Ούτε τον τρόπο που μιλάς δεν άλλαξες!...
- Άκου να σε πω, ο τρόπος που μιλά κανείς είναι σα την πατρίδα, την κουβαλάς μέσα σου πάντα, ό,τι και να γίνει! Άντε ψήσε με αυτόν τον καφέ, μην πάω στον καφενέ να τον πιω μαζί με τον παππού σου!

Συχνοί αυτοί οι διάλογοι, ειδικά τα απογεύματα που η Καίτη, (κατά τη γιαγιά Κατίνα), βρισκόταν στο σπίτι μετά το Πανεπιστήμιο, όπου σπούδαζε και ήταν η ώρα του καφέ. Ο κόσμος να χαλούσε, η γιαγιά αυτή την ώρα ήθελε τον καφέ της παραδοσιακό, μερακλίδικο και με παρεούλα την εγγονή της, γι’ αυτό και της το ζητούσε τόσο επιτακτικά! 

Άλλωστε με ποιον άλλο θα έπινε καφέ; Η κόρη της δεν είχε γυρίσει ακόμα από τη δουλειά, το ίδιο και ο γαμπρός της. Άσε που γύριζαν κουρασμένοι και φορτωμένοι με διάφορα… Κουβέντα δεν τους έπαιρνες. Έλεγαν ένα ξερό «μάνα γύρισα», έτρωγαν λίγο και μετά ο καθένας στις δουλειές και τις έγνοιες του. Το βράδυ πια, αν τελείωναν νωρίς, κάθονταν στο τραπέζι για το βραδινό κι εκεί μόνο μπορούσε η γιαγιά να τους δει λίγο.

Για το καφενείο, ούτε λόγος! Μπορεί να «απειλούσε» την Καίτη κάθε τόσο, αλλά ούτε που διανοήθηκε ποτέ, να πάει μαζί με τον άντρα της για καφέ. Πήγαινε μαζί του, οπουδήποτε αλλού. Και πού δεν είχαν βρεθεί οι δυό τους. Ταξίδια, κοσμικά κέντρα, ταβερνάκια, θέατρα, όπερες, παντού! Στο καφενείο όμως, ποτέ!

Δεν ήταν πως η γιαγιά δεν συμμεριζόταν, ότι ο κόσμος άλλαξε. Δεν ένιωθε ντροπή (σαν γυναίκα) να πάει στο καφενείο, θεωρούσε όμως, πως όπως εκείνη πάει ακόμα και στην ηλικία της στο κομμωτήριο μόνη της και βρίσκει εκεί τις φίλες της και τα λένε, έτσι κι ο άντρας της έπρεπε να πηγαίνει στο καφενείο μόνος του, να βρίσκει κι αυτός τους φίλους του και να λένε τα δικά τους.

Ο καθένας έπρεπε να έχει το χώρο και το χρόνο του, έλεγε πάντα η γιαγιά. Γι’ αυτό και δεν παραπονιόταν, που έπινε το καφεδάκι της με την εγγόνα. Ίσα – ίσα που της άρεσε, γιατί έτσι είχε επαφή με τα νειάτα!

Κάθιζε λοιπόν κάτω, την εγγονή της και αφού έπιναν το καφεδάκι τους και έτρωγαν και το γλυκό τους (του κουταλιού βύσσινο ή κεράσι, χειροποίητο) πιάνανε την κουβέντα. Μια κουβέντα, που αν δεν έβλεπες τα πρόσωπα, νόμιζες πως είναι και οι δύο νέες, έτοιμες να κατακτήσουν τον κόσμο και να κατακτηθούν από την αγάπη! Η σοφή γιαγιά είχε τόσο νέα ψυχή και τόσο καθαρό μυαλό, που κάθε νέα κοπέλα θα ήθελε να κουβεντιάσει μαζί της.

- Έλα γιαγιά, πες μου τώρα το φλιτζάνι, έλεγε συχνά η Καίτη. 
Η γιαγιά όμως ανένδοτη, ποτέ δεν παραδέχτηκε πως ήξερε να διαβάζει τον καφέ, ούτε και της τον είπε ποτέ. Μπορεί κάθε τόσο να έβλεπε γυρισμένο ανάποδα το φλιτζάνι της η Καίτη, αλλά προβλέψεις η γιαγιά δεν της είπε ποτέ!

- Μα βρε γιαγιά, θέλω να μάθω αν θα έρθει ό,τι περιμένω!
- Δεν ξέρω τι με λες, εγώ καφέ δεν γνωρίζω! Της έλεγε με πείσμα και συνέχιζε…

- Όποιος στήριξε τη ζωή του στον καφέ, βλάκας είναι και να με το θυμάσαι! 
Αν μπρε χαϊβάνι, ο Θεός ήθελε να ξέρουμε τι θα μας συμβεί, δεν θα μας το έδινε, όπως μας έδωσε την ακοή και τη λαλιά; 
Τι αξία έχει να ζεις, ξέροντας τι θα συμβεί; Σαν αστυνομική ταινία, που ξέρεις από πριν το δολοφόνο! Κάθεσαι να τη δεις, δεν κάθεσαι! 

Η ομορφιά της είναι το αναπάντεχο και η δύναμη, που σου δίνει ο Θεός, να τη ζήσεις με τα καλά και τα κακά της. Κι αν είναι να έρθει ο έρωτας που θες, εσύ πρέπει να το προσπαθήσεις, όχι να στο πει ο καφές!

Παραγγελιά μπρε, κάνεις στον καφέ, όχι στη ζωή!

Μαρίνα

Η δεύτερη συμμετοχή στις "Ιστορίες του Καφενέ" #3 της Αριστέας και του blog της "η ζωή είναι ωραία", που με έχουν ενθουσιάσει! Σ' αυτό θα βρείτε πολλές ακόμα.
[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Η Καθαρή Δευτέρα και τα έθιμά της

Η Καθαρή Δευτέρα και τα έθιμά της



Η Καθαρή Δευτέρα είναι η αρχή της Σαρακοστής για την Ορθοδοξία και παράλληλα το τέλος της Αποκριάς. Ονομάστηκε έτσι γιατί οι Χριστιανοί "καθαρίζονταν" πνευματικά και σωματικά. Είναι μέρα νηστείας η οποία σηματοδοτεί και την αρχής της μεγάλης νηστείας της Σαρακοστής, συμβολίζοντας τις σαράντα ημέρες νηστείας του Ιησού στην έρημο.

Η λαγάνα που συνηθίζεται να τρώγεται αυτή τη μέρα είναι άζυμο ψωμί και τρώγεται γιατί, τέτοιο ψωμί έτρωγαν οι Ισραηλίτες κατά την έξοδό τους από την Αίγυπτο.
Τη λαγάνα συνοδεύουν νηστίσιμα φαγητά, ελιές, λαχανικά και φασολάδα χωρίς λάδι. 

Το πέταγμα του χαρταετού είναι μια συμβολική συνήθεια, αφού ο άνθρωπος είναι πλασμένος για να πετά ψηλά στον ουρανό, πνευματικά. Μια δεύτερη εκδοχή θέλει το πέταγμά του να συμβολίζει την απομάκρυνση κάθε έγνοιας του χειμώνα, αφού η άνοιξη δεν είναι μακριά και λόγω της ανθοφορίας, ανανεώνει τη διάθεση των ανθρώπων.
Στην Ήπειρο οι νοικοκυρές καθάριζαν τις κατσαρόλες τους και όλα τα χάλκινα σκεύη από τα λίπη, χρησιμοποιώντας ζεστό σταχτόνερο.

Όταν γιορτάζεται η Καθαρή Δευτέρα στην εξοχή λέγεται Κούλουμα. Δύο εκδοχές υπάρχουν για την ετυμολογία της λέξης κούλουμα. Κατά τον Ν. Πολίτη, πατέρα της ελληνικής λαογραφίας, η λέξη προέρχεται από το λατινικό Cumulus που σημαίνει σωρός, αφθονία αλλά και το τέλος. Εκφράζει με άλλα λόγια το τέλος της Αποκριάς. Μια δεύτερη εκδοχή θέλει τη λέξη να προέρχεται από μια άλλη λατινική λέξη, τη λέξη κόλουμνα, που σημαίνει κολώνα, επειδή το πρώτο γλέντι της Καθαρής Δευτέρας έγινε στους Στύλους του Ολυμπίου Διός.

Στην Αθήνα η Καθαρή Δευτέρα γιορτάζεται στο Λόφο του Φιλοππάπου με φασολάδα και νηστίσιμα, γεμίζοντας τον ουρανό από πολύχρωμους χαρταετούς.

Μη νομίζετε όμως πως τα έθιμα της Καθαρής Δευτέρας σταματούν εδώ. 
Στο Γαλαξίδι, γίνεται αλευροπόλεμος. Ένα έθιμο που διατηρείται από το 1801. Τότε το Γαλαξίδι ήταν υπό την τουρκική κατοχή και οι κάτοικοι περίμεναν τις αποκριές για να διασκεδάσουν και να χορέψουν. Μάλιστα χόρευαν σε κύκλους. Ένα κύκλο έκαναν οι γυναίκες και ένα δεύτερο οι άντρες, φορώντας μάσκες ή βάφοντας τα πρόσωπά τους με κάρβουνο. Με τα χρόνια αυτό άλλαξε ή καλύτερα προστέθηκε το αλεύρι, που δεν περιοριζόταν στα πρόσωπα, αλλά κατέληγε να πετάγεται από τον ένα στον άλλο.



Στη Θήβα γίνεται ο βλάχικος γάμος. Ένα έθιμο που υπάρχει μέχρι σήμερα από το 1830, μετά την απελευθέρωση των ορεινών περιοχών. Οι Βλάχοι (τσοπάνηδες από την Μακεδονία, τη Ήπειρο, τη Θεσσαλία και τη Ρούμελη) εγκατέλειψαν την άγονη γη τους κατεβαίνοντας νοτιότερα. Πρόκειται για ένα ωραίο θέαμα με γαμήλια πομπή, μουσική που συνοδεύει το ζευγάρι και μεγάλο γλέντι.



Στη Μεθώνη της Μεσσηνίας γίνεται του Κουτρούλη ο γάμος. Ένας καρναβαλίστικος γάμος από τον 14ο αιώνα. Σήμερα το έθιμο καλά κρατεί με το ζευγάρι των νεόνυμφων να αποτελείται από δύο άντρες, οι οποίοι μαζί με τους συγγενείς πηγαίνουν στην πλατεία για να γίνει ο γάμος με τον παπά και τον κουμπάρο. Εκεί διαβάζεται και το προικοσύμφωνο και ακολουθεί το μεγάλο ξεφάντωμα. 


Στη Μεσσήνη της Μεσσηνίας γίνεται η αναπαράσταση της εκτέλεσης μιας γερόντισσας της γριάς Συκούς, η οποία κατά την παράδοση, κρεμάστηκε στη θέση Κρεμάλα της πόλης με εντολή του Ιμπραήμ Πασά, επειδή είχε το θάρρος, εξηγώντας του ένα όνειρο που είχε δει, να του πει πως η εκστρατεία του και ο ίδιος θα είχαν κακό τέλος, από τους επαναστατημένους Έλληνες. 



Στον Τύρναβο γίνεται το μπουρανί, το οποίο είναι μια χορτόσουπα χωρίς λάδι. Γύρω από την προετοιμασία της στήνεται ολόκληρο σκηνικό του παιχνιδιού με τα φαλλικά σύμβολα και τολμηρά πειράγματα από τους μπουρανίδες.



Στην Κάρπαθο γίνεται Λαϊκό Δικαστήριο Ανήθικων Πράξεων. Κάποιοι δηλαδή κάνουν άσεμνες χειρονομίες σε κάποιους άλλους και συλλαμβάνονται από τους Τζαφιέδες (χωροφύλακες) και οδηγούνται στο Δικαστήριο, το οποίο το αποτελούν οι σεβάσμιοι του νησιού. Τα γέλια και τα πειράγματα διαδέχεται τρικούβερτο γλέντι. 

Στη Νάξο, στις κοινότητες Ποταμιά, Καλόξιδο και Λιβάδια οι κάτοικοι ντύνονται Κορδελάτοι ή Λεβέντες. Οι Κορδελάτοι φορούν φουστανέλα και οι Λεβέντες είναι οι πειρατές. Τους ακολουθούν οι ληστές οι Σπαραρατόροι, που αρπάζουν τις κοπέλες για να τις βάλουν με το ζόρι στο χορό και το γλέντι, που κρατά ως το πρωί.

Στο Ρέθυμνο και συγκεκριμένα στα χωριά Μέρωνα και Μελιδόνια αναβιώνουν τα έθιμα "το κλέψιμο της νύφης", ο "Καντής" και το "μουτζούρωμα", με τη συνοδεία κρασιού και φυσικά της λύρας, ενώ στη Σκύρο οι περισσότεροι κάτοικοι κατεβαίνουν στην πλατεία του νησιού, όπου χορεύουν τοπικά τραγούδια.



Στη Χίο (στα Μεστά και στους Ολύμπους) αναβιώνει το έθιμο του Αγά, ο οποίος είναι αυστηρός δικαστής και δικάζει και καταδικάζει με χιούμορ και πειράγματα τους θεατές. 

Στην Αλεξανδρούπολη ένας κάτοικος αναλαμβάνει να ενσαρκώσει το Μπέη και περιδιαβαίνει στην πόλη μοιράζοντας ευχές για το καλό.



Στη Βόνιτσα υπάρχει το έθιμο του Αχυρένιου Γληγοράκη, ενός αχυρένιου ψαρά που δεμένος πάνω σε ένα γάιδαρο, γυρνάει σε όλο το χωριό για να καταλήξει σε μια φλεγόμενη βάρκα ανοιχτά της θάλασσας.



Στην Κέρκυρα και κυρίως σε πολλά χωριά της αναβιώνει ο παραδοσιακός χορός των Παπάδων. Το χορό σέρνουν πρώτοι οι παπάδες και ακολουθούν οι γέροντες του χωριού.



Στη Νέδουσα της Πελοποννήσου αναβιώνει το αγροτικό καρναβάλι, όπου οι επισκέπτες συμμετέχουν ενεργά σε ένα αρχαίο τελετουργικό για ευημερία και γονιμότητα, ενώ σε όλη σχεδόν την Ελλάδα (με διάφορες παραλλαγές) το γαϊτανάκι είναι ένα έθιμο που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες της Μ. Ασίας και είναι το πιο γνωστό και ίσως ένα από τα πιο διασκεδαστικά έθιμα της ημέρας!





Πηγή: iefimerida.gr
aftodioikisi.grsansimera.gr
[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

find "to e-periodiko mas" on instagram