Χειμωνιάζει, στις ψυχές όσων δεν άφησαν μια χαραμάδα ήλιου,
χειμωνιάζει, στις ζωές όσων δεν άφησαν μια χαραμάδα αγάπης.
Κρύο και βοριάς κάνουν τις σκέψεις κλωνιά ξερά
που μπήγονται σε καρδιές τρυφερές.
Χειμωνιάζει στου κόσμου τις πόλεις που συνεχίζουν απρόσωπες,
χειμωνιάζει στα παγωμένα πεζοδρόμια των ατέλειωτων δρόμων.
Παγωνιά σαρώνει τα πεσμένα φύλλα
ερημιά συντροφεύει τα μοναχικά βήματα.
Χειμωνιάζει στη φύση που ανυπεράσπιστη παραδίδεται
στο πέρασμα καιρών και ανθρώπων.
Χειμωνιάζει στις σκεπές των χαμόσπιτων
που στεγάζουν ανάσες πιο ζεστές κι απ' τη φωτιά.
Κι εσύ, χαμογελάς κοιτώντας τον ανοιχτό ορίζοντα...
Είναι τα νιάτα ή η ελπίδα που χρωματίζουν το χαμόγελό σου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!