Ποιος προφήτεψε αυτό
το σταμάτημα του Χρόνου;
Μυριάδες ακίνητες στιγμές
ούτ' ένας πόνος από τα παλιά
ούτε μια ελπίδα για το μέλλον.
Ποιος, σας ρωτάω;
Φέγγουμε ακίνητοι
χωρίς ζωή
με φως από τα πέρατα ωχρό
- ρίζες στο αφιλόξενο σκοτάδι,
Στο μαντείο!
Η απάντηση μόνο εκεί
- στην καρδιά των Δελφών -
είναι γραμμένη.
Αλίμονο. Άδειες πέτρες
μάρμαρα ψυχρά
φωτιά σβησμένη.
Όλοι μας νεκροί
ασάλευτοι
αιχμάλωτοι του Χρόνου.
Αλίμονο στους καιρούς
στις εποχές
που δεν σφράγισαν με χρησμό
το πέρασμά τους.
Στις νύχτες τις ακούραστες
που έσκαψαν το ριζικό μας
κι εμείς τυφλοί
χωρίς μοίρα
χωρίς γιορτή
περιμένουμε τη σύναξη των αρχόντων.
Πρώτος Λόγος, Προφητεία.
Τα όπλα για να γείρουν
πρέπει να μυρίσουν
τη λάμψη από τη γη
τη σοφία του πυρήνα
από το κέντρο της ζωής.
Όμως κοιτάξτε - να:
Ακόμα φυτρώνουν οι πικροδάφνες.
Γρήγορα ανάψτε την λοιπόν
ανάψτε την τη Φωτιά
να λυτρωθούμε.
Α' Βραβείο Π.Ε.Λ. 1996
Από την ποιητική συλλογή της Κωνσταντίνας Σούλα - Τσαφαρά, "Είμαι ακόμα εδώ" (εκδόσεις Περγαμηνή), που γνωρίσαμε πρόσφατα και γοητευτήκαμε από τη δουλειά και την παρουσία της.
Την ευχαριστούμε θερμά, για τον πνευματικό πλούτο, που μας χάρισε και μέρος του, μοιραζόμαστε σήμερα μαζί σας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!