Η δεκαετία του 1930, παρά την ολοκληρωτική ανάπτυξη όλων των ειδών του ελληνικού τραγουδιού (ελαφρό, δημοτικό, λαϊκό, επιθεωρησιακό), θεωρείται η κατ' εξοχήν περίοδος της επικράτησης του ρεμπέτικου τραγουδιού.
Η πρώτη σπουδαία γενιά των μικρασιατών συνθετών όπως ο Κώστας Σκαρβέλης, ο Βαγγέλης Παπάζογλου, ο Παναγιώτης Τούντας, ο Σπύρος Περιστέρης, ο Γρηγόρης Ασίκης, ο Γιάννης Δραγάτσης κ.α. δίνει τη σκυτάλη στο Μάρκο Βαμβακάρη, το Γιώργο Μπάτη, τον Ανέστη Δελλιά, το Δημήτρη Γκόγκο γνωστότερο ως Μπαγιαντέρα, το Μανώλη Χρυσαφάκη, τον Κώστα Ρούκουνα και άλλους, ενώ λίγο πριν τη μεταξική λογοκρισία μια νέα γενιά έρχεται να απογειώσει το ρεμπέτικο τραγούδι. Δεν είναι άλλοι από τους Βασίλη Τσιτσάνη, Γιάννη Παπαϊωάννου, Απόστολο Χατζηχρήστο και Μανώλη Χιώτη.
Την ίδια εποχή στη σκηνή της επιθεώρησης κυριαρχεί ένα δίδυμο Πέτρος Κυριακού και Γιώργος Καμβύσης οι οποίοι μεταφέρουν το ρεμπέτικο τραγούδι στο σανίδι και μέσα απ' αυτό αναδεικνύονται ως τραγουδιστές οι ηθοποιοί Βασίλης Αυλωνίτης, Βασίλης Μεσολογγίτης, Γιάννης Ιατρού, οι αδελφές Καίτη και Σοφία Βερώνη και φυσικά οι Άννα και Μαρία Καλουτά, τα γνωστά μας Καλουτάκια.
Δύο σημαντικοί θεσμοί δημιουργούνται με το κλείσιμο της δεκαετίας του ΄30. Η ίδρυση της Συμφωνικής Ορχήστρας της Ραδιοφωνίας το 1938 και η γέννηση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής το 1939.
Οι γυναίκες ρεμπέτισσες έχουν τη δική τους λαμπρή ιστορία στη δεκαετία του 1930. Ξεχωριστές φωνές που άφησαν το δικό τους ανεξίτηλο στίγμα, τραγουδώντας Τούντα, Τσιτσάνη, Παπάζογλου, Σκαρβέλη, Βαμβακάρη, Περιστέρι και άλλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!