Το πραγματικό της όνομα, ήταν Εντίτ Ζιοβανά Γκασιόν και γεννήθηκε στο Παρίσι στις 19 Δεκεμβρίου του 1915, από πατέρα ακροβάτη του δρόμου και μητέρα τραγουδίστρια σε καφέ. Εγκαταλελειμμένη και από τους δύο γονείς μεγαλώνει με τη γιαγιά της (ιδιοκτήτρια οίκου ανοχής) στη Νορμανδία.
Στα εφηβικά της χρόνια, την πήρε κοντά του ο πατέρας της, που τότε εργαζόταν ως ακροβάτης σε τσίρκο και την έβαλε να τραγουδάει συμπληρώνοντας το νούμερό του. Έτσι την ανακάλυψε ένας ιδιοκτήτης καμπαρέ και της έδωσε την πρώτη της δουλειά. Εκείνος την έπεισε να μετονομαστεί σε "Πιαφ" που στην παρισινή αργκό σημαίνει σπουργίτι.
Το 1932 γνώρισε τον Λουί Ντιπόν, τον ερωτεύτηκε και απέκτησε μαζί του μια κόρη τη Μαρσέλ. Μη μπορώντας να αφήσει το τραγούδι όπως απαιτούσε ο Ντιπόν, γρήγορα χώρισαν και η Εντίθ ανέλαβε το μεγάλωμα της κόρης της. Η μικρή Μαρσέλ, ίσως και λόγω συνθηκών, έφυγε γρήγορα από τη ζωή, σε ηλικία μόλις 2 χρόνων, την εποχή μάλιστα που η μητέρα της άρχισε να γνωρίζει τη δόξα, τραγουδώντας στα μεγαλύτερα μιούζικ - χολ του Παρισιού.
Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, βρίσκει την Εντίθ ήδη διάσημη, να παρηγορεί με τη φωνή της, τους συμπατριώτες της στα δύσκολα χρόνια. Με το τέλος του πολέμου η φήμη της φτάνει στα ύψη, δίνοντάς της την ευκαιρία να κάνει περιοδείες στην Ευρώπη, στη Νότια Αμερική και τις ΗΠΑ, για να γίνει με την τρυφερή και συνάμα βραχνή φωνή της παγκόσμια αγαπητή.
Στα πλαίσια της ευρωπαϊκής της περιοδείας, εμφανίστηκε στην Αθήνα, στο θέατρο "Κοτοπούλη" και γνωρίζει τον ηθοποιό Δημήτρη Χορν, τον οποίο ερωτεύτηκε χωρίς όμως ανταπόκριση.
Το 1962 και μετά από ένα αποτυχημένο γάμο, γνωρίζει ένα άλλο Έλληνα κομμωτή και τραγουδιστή, τον Θεοφάνη Λαμπούκα, στον οποίο μάλιστα θα δώσε το παρατσούκλι Τεό Σαγαπό, με το οποίο θα γίνει γνωστός ως τραγουδιστής στο γαλλικό κοινό.
Το τραγούδι που αγάπησε σχεδόν όλη η υφήλιος "La Vie En Rose" και το είχε γράψει η ίδια, δεν αντιπροσώπευε και τη ζωή της η οποία μόνο ρόδινη δεν υπήρξε. Μετά από πολλές περιπέτειες υγείας, έφυγε από τη ζωή πριν συμπληρώσει τα 48 της χρόνια, στις 11 Οκτωβρίου του 1963.
Εκτός από δικά της, ερμήνευσε τραγούδια των Ρεμόν Ασό («Mon Legionnaire»), Μισέλ Εμέρ («L’ Accordeoniste»), Ανρί Κοντέ (Padam-padam), Ζορζ Μουστακί («Mylord»), Σαρλ Ντιμόν («Non, je ne regrette rien»), Μαργκερίτ Μονό («L’ Hymne a l’ amour», «Milord» σε στίχους Ζορζ Μουστακί), Λεό Φερέ («Les amants de Paris»).
πληροφορίες από: wikipedia.org, sansimera.gr
κείμενο: to e-periodiko mas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!