Γυναικεία εσώρουχα 600 χρόνων!



Σύμβολο θηλυκότητας και το πιο πολυσυζητημένο γυναικείο εσώρουχο, είναι ο στηθόδεσμος, το γνωστό μας σουτιέν. Μέχρι τώρα οι περισσότεροι από μας γνώριζαν πως είναι ένα εσώρουχο, που άρχισε να χρησιμοποιείται τα τελευταία 100 χρόνια. Μάλιστα κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ερευσιτεχνίας ο πρώτος σύγχρονος στηθόδεσμος στις αρχές του 19ου αιώνα.

Μια απροσδόκητη ανακάλυψη όμως έρχεται να ανατρέψει όλα τα προηγούμενα. Η αρχαιολόγος Beatrix Nutz του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου του Innsbruck, έφερε στη δημοσιότητα μία ιδιαίτερη ανακάλυψή της από ανασκαφές σε μεσαιωνικό κάστρο στην Αυστρία, που δεν ήταν άλλη από τέσσερα σουτιέν με εξαιρετική ομοιότητα με τα σημερινά.

Τα εσώρουχα, βρέθηκαν ανάμεσα σε περισσότερα από 2.700 κομμάτια υφασμάτων, όπως σεντόνια, κλινοσκεπάσματα και άλλα, ανακατεμένα με χώμα, ξύλο, άχυρο και κομμάτια από δέρμα και ήταν φτιαγμένα από λινό ύφασμα. Διέθεταν δύο μεγάλες τιράντες, ενώ, πιθανότατα, είχαν ειδικό "ιμάντα" στο πίσω μέρος τους, ο οποίος δεν έχει διατηρηθεί, αλλά υποδεικνύεται από τα μερικώς σχισμένα άκρα των θηκών τους.


Η Hillary Davidson επιμελήτρια μόδας στο Μουσείο του Λονδίνου αναφέρει πως είναι ολόιδιο με ένα σύγχρονο στηθόδεσμο και συνεχίζει λέγοντας πως τα ευρήματα αυτά αποτελούν το "χαμένο κρίκο" στην ιστορία των γυναικείων εσώρουχων, υπενθυμίζοντας πως οι πίνακες της εποχής δείχνουν τα εξωτερικά ενδύματα και δεν αποκαλύπτουν τι φορούσαν οι γυναίκες κάτω από αυτά.

Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι οι στηθόδεσμοι ήταν περίπλοκα διακοσμημένοι με δαντέλα και άλλα στοιχεία, κάτι που υποδηλώνει ότι οι γυναίκες της εποχής είχαν στο μυαλό τους να θέλξουν μ' αυτά τους... συντρόφους τους και η χρονολόγηση με άνθρακα βεβαιώνει τη γνησιότητά τους και την ...ηλικία τους!






πηγή: washingtonpost.com
to e-periodiko mas
1 Σχόλια

Το πράσινο τσάι, στην υπηρεσία της ομορφιάς (μέρος 4ο)


Άλατα μπάνιου


Άλατα μπάνιου φτιάχνουμε σήμερα με πράσινο τσάι για πλήρη αναζωογόνηση σώματος και δέρματος. Το πράσινο τσάι θα βοηθήσει και στη σύσφιξη του δέρματος, δίνοντάς του ταυτόχρονα και μια απίστευτη λάμψη.


Χρειαζόμαστε:
Ένα πορτοκάλι
Χοντρό αλάτι
2 φακελάκια πράσινο τσάι

Πώς θα το φτιάξουμε
Στύβουμε το πορτοκάλι και προσθέτουμε στο χυμό του, ένα φλιτζάνι αλάτι. Το βάζουμε σε δοχείο με καπάκι και το ανακινούμε καλά. Αν βγει παραπάνω "ζουμερό" προσθέτουμε λίγο αλάτι ακόμα. Τώρα θα προσθέσουμε το περιεχόμενο από τα δύο φακελάκια τσαγιού και θα ανακατέψουμε πάλι καλά. Φυλάξτε το βάζο σε δροσερό μέρος. Το περιεχόμενο μετά από λίγη ώρα θα στεγνώσει ελαφρά. Όταν όμως χρειαστούμε ένα τονωτικό μπάνιο που θα μας γεμίσει ευεξία και καλή διάθεση, θα το χρησιμοποιήσουμε χωρίς πρόβλημα.



Συνεχίζεται...

πηγή: thewonderforest.com
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Αμυγδαλιές παντού!...



Τα άνθη της αμυγδαλιάς ενέπνευσαν το σημερινό μας moodboard, συνδυασμένο με το γαλάζιο του ουρανού. Είναι η συμμετοχή της εβδομάδας στο moodboard-link party της caseperlatesta.

Τα άνθη της αμυγδαλιάς με την κομψότητα και την ομορφιά τους ενέπνευσαν αιώνες πριν το διάσημο Ολλανδό ζωγράφο Van Gogh για να δημιουργήσει το έργο “Almond Blossom” (Άνθη Αμυγδαλιάς) το οποίο βλέπουμε να αποτυπώνεται με τη βοήθεια των ειδικών της εταιρείας Vans σε υφάσματα και άλλα αντικείμενα.

Αξίζει να γνωρίζουμε πως το Μουσείου Van Gogh είχε την ιδέα να φέρει τα αριστουργηματικά έργα του ζωγράφου κοντά στο ευρύ κοινό μέσα από αυτή τη διαδικασία. Τα έσοδα που θα προκύψουν θα διατεθούν για διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς και συλλογής των έργων του Vincent Van Gogh, κάνοντας έτσι το έργο του προσβάσιμο και για τις επόμενες γενιές.
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

«Ιστορίες του καφενέ» (2η συμμετοχή)


Παραγγελιά κάνεις στον καφέ, όχι στη ζωή!


- Κατίνα, Κατίνα!!! Έλα μπρε να με ψήσεις ένα καφεδάκι, ώρα του είναι!!!
- Αμάν βρε γιαγιά!!! Καίτη με λένε, τι Κατίνα και Κατίνα!!!
- Καίτη! Τι πάει να πει Καίτη! Εμείς στην Πόλη Κατίνες ξέρουμε!...
- Καλά βρε γιαγιά, μικρό κορίτσι ήσουν όταν αφήσατε την Πόλη κι ακόμα εκεί βρίσκεσαι; Ούτε τον τρόπο που μιλάς δεν άλλαξες!...
- Άκου να σε πω, ο τρόπος που μιλά κανείς είναι σα την πατρίδα, την κουβαλάς μέσα σου πάντα, ό,τι και να γίνει! Άντε ψήσε με αυτόν τον καφέ, μην πάω στον καφενέ να τον πιω μαζί με τον παππού σου!

Συχνοί αυτοί οι διάλογοι, ειδικά τα απογεύματα που η Καίτη, (κατά τη γιαγιά Κατίνα), βρισκόταν στο σπίτι μετά το Πανεπιστήμιο, όπου σπούδαζε και ήταν η ώρα του καφέ. Ο κόσμος να χαλούσε, η γιαγιά αυτή την ώρα ήθελε τον καφέ της παραδοσιακό, μερακλίδικο και με παρεούλα την εγγονή της, γι’ αυτό και της το ζητούσε τόσο επιτακτικά! 

Άλλωστε με ποιον άλλο θα έπινε καφέ; Η κόρη της δεν είχε γυρίσει ακόμα από τη δουλειά, το ίδιο και ο γαμπρός της. Άσε που γύριζαν κουρασμένοι και φορτωμένοι με διάφορα… Κουβέντα δεν τους έπαιρνες. Έλεγαν ένα ξερό «μάνα γύρισα», έτρωγαν λίγο και μετά ο καθένας στις δουλειές και τις έγνοιες του. Το βράδυ πια, αν τελείωναν νωρίς, κάθονταν στο τραπέζι για το βραδινό κι εκεί μόνο μπορούσε η γιαγιά να τους δει λίγο.

Για το καφενείο, ούτε λόγος! Μπορεί να «απειλούσε» την Καίτη κάθε τόσο, αλλά ούτε που διανοήθηκε ποτέ, να πάει μαζί με τον άντρα της για καφέ. Πήγαινε μαζί του, οπουδήποτε αλλού. Και πού δεν είχαν βρεθεί οι δυό τους. Ταξίδια, κοσμικά κέντρα, ταβερνάκια, θέατρα, όπερες, παντού! Στο καφενείο όμως, ποτέ!

Δεν ήταν πως η γιαγιά δεν συμμεριζόταν, ότι ο κόσμος άλλαξε. Δεν ένιωθε ντροπή (σαν γυναίκα) να πάει στο καφενείο, θεωρούσε όμως, πως όπως εκείνη πάει ακόμα και στην ηλικία της στο κομμωτήριο μόνη της και βρίσκει εκεί τις φίλες της και τα λένε, έτσι κι ο άντρας της έπρεπε να πηγαίνει στο καφενείο μόνος του, να βρίσκει κι αυτός τους φίλους του και να λένε τα δικά τους.

Ο καθένας έπρεπε να έχει το χώρο και το χρόνο του, έλεγε πάντα η γιαγιά. Γι’ αυτό και δεν παραπονιόταν, που έπινε το καφεδάκι της με την εγγόνα. Ίσα – ίσα που της άρεσε, γιατί έτσι είχε επαφή με τα νειάτα!

Κάθιζε λοιπόν κάτω, την εγγονή της και αφού έπιναν το καφεδάκι τους και έτρωγαν και το γλυκό τους (του κουταλιού βύσσινο ή κεράσι, χειροποίητο) πιάνανε την κουβέντα. Μια κουβέντα, που αν δεν έβλεπες τα πρόσωπα, νόμιζες πως είναι και οι δύο νέες, έτοιμες να κατακτήσουν τον κόσμο και να κατακτηθούν από την αγάπη! Η σοφή γιαγιά είχε τόσο νέα ψυχή και τόσο καθαρό μυαλό, που κάθε νέα κοπέλα θα ήθελε να κουβεντιάσει μαζί της.

- Έλα γιαγιά, πες μου τώρα το φλιτζάνι, έλεγε συχνά η Καίτη. 
Η γιαγιά όμως ανένδοτη, ποτέ δεν παραδέχτηκε πως ήξερε να διαβάζει τον καφέ, ούτε και της τον είπε ποτέ. Μπορεί κάθε τόσο να έβλεπε γυρισμένο ανάποδα το φλιτζάνι της η Καίτη, αλλά προβλέψεις η γιαγιά δεν της είπε ποτέ!

- Μα βρε γιαγιά, θέλω να μάθω αν θα έρθει ό,τι περιμένω!
- Δεν ξέρω τι με λες, εγώ καφέ δεν γνωρίζω! Της έλεγε με πείσμα και συνέχιζε…

- Όποιος στήριξε τη ζωή του στον καφέ, βλάκας είναι και να με το θυμάσαι! 
Αν μπρε χαϊβάνι, ο Θεός ήθελε να ξέρουμε τι θα μας συμβεί, δεν θα μας το έδινε, όπως μας έδωσε την ακοή και τη λαλιά; 
Τι αξία έχει να ζεις, ξέροντας τι θα συμβεί; Σαν αστυνομική ταινία, που ξέρεις από πριν το δολοφόνο! Κάθεσαι να τη δεις, δεν κάθεσαι! 

Η ομορφιά της είναι το αναπάντεχο και η δύναμη, που σου δίνει ο Θεός, να τη ζήσεις με τα καλά και τα κακά της. Κι αν είναι να έρθει ο έρωτας που θες, εσύ πρέπει να το προσπαθήσεις, όχι να στο πει ο καφές!

Παραγγελιά μπρε, κάνεις στον καφέ, όχι στη ζωή!

Μαρίνα

Η δεύτερη συμμετοχή στις "Ιστορίες του Καφενέ" #3 της Αριστέας και του blog της "η ζωή είναι ωραία", που με έχουν ενθουσιάσει! Σ' αυτό θα βρείτε πολλές ακόμα.
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Η Καθαρή Δευτέρα και τα έθιμά της



Η Καθαρή Δευτέρα είναι η αρχή της Σαρακοστής για την Ορθοδοξία και παράλληλα το τέλος της Αποκριάς. Ονομάστηκε έτσι γιατί οι Χριστιανοί "καθαρίζονταν" πνευματικά και σωματικά. Είναι μέρα νηστείας η οποία σηματοδοτεί και την αρχής της μεγάλης νηστείας της Σαρακοστής, συμβολίζοντας τις σαράντα ημέρες νηστείας του Ιησού στην έρημο.

Η λαγάνα που συνηθίζεται να τρώγεται αυτή τη μέρα είναι άζυμο ψωμί και τρώγεται γιατί, τέτοιο ψωμί έτρωγαν οι Ισραηλίτες κατά την έξοδό τους από την Αίγυπτο.
Τη λαγάνα συνοδεύουν νηστίσιμα φαγητά, ελιές, λαχανικά και φασολάδα χωρίς λάδι. 

Το πέταγμα του χαρταετού είναι μια συμβολική συνήθεια, αφού ο άνθρωπος είναι πλασμένος για να πετά ψηλά στον ουρανό, πνευματικά. Μια δεύτερη εκδοχή θέλει το πέταγμά του να συμβολίζει την απομάκρυνση κάθε έγνοιας του χειμώνα, αφού η άνοιξη δεν είναι μακριά και λόγω της ανθοφορίας, ανανεώνει τη διάθεση των ανθρώπων.
Στην Ήπειρο οι νοικοκυρές καθάριζαν τις κατσαρόλες τους και όλα τα χάλκινα σκεύη από τα λίπη, χρησιμοποιώντας ζεστό σταχτόνερο.

Όταν γιορτάζεται η Καθαρή Δευτέρα στην εξοχή λέγεται Κούλουμα. Δύο εκδοχές υπάρχουν για την ετυμολογία της λέξης κούλουμα. Κατά τον Ν. Πολίτη, πατέρα της ελληνικής λαογραφίας, η λέξη προέρχεται από το λατινικό Cumulus που σημαίνει σωρός, αφθονία αλλά και το τέλος. Εκφράζει με άλλα λόγια το τέλος της Αποκριάς. Μια δεύτερη εκδοχή θέλει τη λέξη να προέρχεται από μια άλλη λατινική λέξη, τη λέξη κόλουμνα, που σημαίνει κολώνα, επειδή το πρώτο γλέντι της Καθαρής Δευτέρας έγινε στους Στύλους του Ολυμπίου Διός.

Στην Αθήνα η Καθαρή Δευτέρα γιορτάζεται στο Λόφο του Φιλοππάπου με φασολάδα και νηστίσιμα, γεμίζοντας τον ουρανό από πολύχρωμους χαρταετούς.

Μη νομίζετε όμως πως τα έθιμα της Καθαρής Δευτέρας σταματούν εδώ. 
Στο Γαλαξίδι, γίνεται αλευροπόλεμος. Ένα έθιμο που διατηρείται από το 1801. Τότε το Γαλαξίδι ήταν υπό την τουρκική κατοχή και οι κάτοικοι περίμεναν τις αποκριές για να διασκεδάσουν και να χορέψουν. Μάλιστα χόρευαν σε κύκλους. Ένα κύκλο έκαναν οι γυναίκες και ένα δεύτερο οι άντρες, φορώντας μάσκες ή βάφοντας τα πρόσωπά τους με κάρβουνο. Με τα χρόνια αυτό άλλαξε ή καλύτερα προστέθηκε το αλεύρι, που δεν περιοριζόταν στα πρόσωπα, αλλά κατέληγε να πετάγεται από τον ένα στον άλλο.



Στη Θήβα γίνεται ο βλάχικος γάμος. Ένα έθιμο που υπάρχει μέχρι σήμερα από το 1830, μετά την απελευθέρωση των ορεινών περιοχών. Οι Βλάχοι (τσοπάνηδες από την Μακεδονία, τη Ήπειρο, τη Θεσσαλία και τη Ρούμελη) εγκατέλειψαν την άγονη γη τους κατεβαίνοντας νοτιότερα. Πρόκειται για ένα ωραίο θέαμα με γαμήλια πομπή, μουσική που συνοδεύει το ζευγάρι και μεγάλο γλέντι.



Στη Μεθώνη της Μεσσηνίας γίνεται του Κουτρούλη ο γάμος. Ένας καρναβαλίστικος γάμος από τον 14ο αιώνα. Σήμερα το έθιμο καλά κρατεί με το ζευγάρι των νεόνυμφων να αποτελείται από δύο άντρες, οι οποίοι μαζί με τους συγγενείς πηγαίνουν στην πλατεία για να γίνει ο γάμος με τον παπά και τον κουμπάρο. Εκεί διαβάζεται και το προικοσύμφωνο και ακολουθεί το μεγάλο ξεφάντωμα. 


Στη Μεσσήνη της Μεσσηνίας γίνεται η αναπαράσταση της εκτέλεσης μιας γερόντισσας της γριάς Συκούς, η οποία κατά την παράδοση, κρεμάστηκε στη θέση Κρεμάλα της πόλης με εντολή του Ιμπραήμ Πασά, επειδή είχε το θάρρος, εξηγώντας του ένα όνειρο που είχε δει, να του πει πως η εκστρατεία του και ο ίδιος θα είχαν κακό τέλος, από τους επαναστατημένους Έλληνες. 



Στον Τύρναβο γίνεται το μπουρανί, το οποίο είναι μια χορτόσουπα χωρίς λάδι. Γύρω από την προετοιμασία της στήνεται ολόκληρο σκηνικό του παιχνιδιού με τα φαλλικά σύμβολα και τολμηρά πειράγματα από τους μπουρανίδες.



Στην Κάρπαθο γίνεται Λαϊκό Δικαστήριο Ανήθικων Πράξεων. Κάποιοι δηλαδή κάνουν άσεμνες χειρονομίες σε κάποιους άλλους και συλλαμβάνονται από τους Τζαφιέδες (χωροφύλακες) και οδηγούνται στο Δικαστήριο, το οποίο το αποτελούν οι σεβάσμιοι του νησιού. Τα γέλια και τα πειράγματα διαδέχεται τρικούβερτο γλέντι. 

Στη Νάξο, στις κοινότητες Ποταμιά, Καλόξιδο και Λιβάδια οι κάτοικοι ντύνονται Κορδελάτοι ή Λεβέντες. Οι Κορδελάτοι φορούν φουστανέλα και οι Λεβέντες είναι οι πειρατές. Τους ακολουθούν οι ληστές οι Σπαραρατόροι, που αρπάζουν τις κοπέλες για να τις βάλουν με το ζόρι στο χορό και το γλέντι, που κρατά ως το πρωί.

Στο Ρέθυμνο και συγκεκριμένα στα χωριά Μέρωνα και Μελιδόνια αναβιώνουν τα έθιμα "το κλέψιμο της νύφης", ο "Καντής" και το "μουτζούρωμα", με τη συνοδεία κρασιού και φυσικά της λύρας, ενώ στη Σκύρο οι περισσότεροι κάτοικοι κατεβαίνουν στην πλατεία του νησιού, όπου χορεύουν τοπικά τραγούδια.



Στη Χίο (στα Μεστά και στους Ολύμπους) αναβιώνει το έθιμο του Αγά, ο οποίος είναι αυστηρός δικαστής και δικάζει και καταδικάζει με χιούμορ και πειράγματα τους θεατές. 

Στην Αλεξανδρούπολη ένας κάτοικος αναλαμβάνει να ενσαρκώσει το Μπέη και περιδιαβαίνει στην πόλη μοιράζοντας ευχές για το καλό.



Στη Βόνιτσα υπάρχει το έθιμο του Αχυρένιου Γληγοράκη, ενός αχυρένιου ψαρά που δεμένος πάνω σε ένα γάιδαρο, γυρνάει σε όλο το χωριό για να καταλήξει σε μια φλεγόμενη βάρκα ανοιχτά της θάλασσας.



Στην Κέρκυρα και κυρίως σε πολλά χωριά της αναβιώνει ο παραδοσιακός χορός των Παπάδων. Το χορό σέρνουν πρώτοι οι παπάδες και ακολουθούν οι γέροντες του χωριού.



Στη Νέδουσα της Πελοποννήσου αναβιώνει το αγροτικό καρναβάλι, όπου οι επισκέπτες συμμετέχουν ενεργά σε ένα αρχαίο τελετουργικό για ευημερία και γονιμότητα, ενώ σε όλη σχεδόν την Ελλάδα (με διάφορες παραλλαγές) το γαϊτανάκι είναι ένα έθιμο που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες της Μ. Ασίας και είναι το πιο γνωστό και ίσως ένα από τα πιο διασκεδαστικά έθιμα της ημέρας!





Πηγή: iefimerida.gr
aftodioikisi.grsansimera.gr
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Τα θαύματα της φύσης...


Τροπικό δάσος μέσα σε σπήλαιο!


Το 2011 στο Βιετνάμ, ανακαλύφθηκε ένα σπήλαιο, μοναδικό. Μάλιστα οι ειδικοί κάνουν λόγο για το μεγαλύτερο σπήλαιο στον κόσμο, πράγμα που δεν είναι καθόλου περίεργο, αφού στο εσωτερικό του οι σπηλαιολόγοι ανακάλυψαν ένα τροπικό δάσος με φυτά που ήδη έχουν εξελιχθεί. 




Το εντυπωσιακό είναι πως μέσα στο δάσος του σπηλαίου ζουν πίθηκοι οι οποίοι έχουν ελάχιστες διαφορές από αυτούς που ζουν σε ένα κανονικό ή καλύτερα επιφανειακό δάσος. Ζουν επίσης και πουλιά και έντομα, που σαν είδη οι επιστήμονες, δεν τα γνώριζαν.



Πιο συγκεκριμένα, το σπήλαιο αυτό βρίσκεται στα σύνορα Λάος με Βιετνάμ. Το εσωτερικό του διασχίζει ένα ορμητικό ποτάμι και λέγεται ότι το βρήκε το 1991 ένας Βιετναμέζος όμως κανείς δεν το είχε εξερευνήσει, μέχρι τη στιγμή που μια ομάδα Βρετανών σπηλαιολόγων με τη βοήθεια και των ντόπιων (Βιετναμέζων) το ερεύνησαν και στη συνέχεια ανακοίνωσαν τα απίστευτα αποτελέσματα.



Ενδιαφέρον έχουν οι τοπικές δοξασίες που τις προκαλεί το βουητό του ποταμού, κάνοντας τους ντόπιους να πιστεύουν πως ανήκει σε υπόγειους του ανθρώπους και να έτσι να μην πλησιάζουν. Λένε μάλιστα πως έχει γίνει συμφωνία μεταξύ τους, (οι μεν να μην μπουν μέσα και οι δε να μη βγουν ποτέ στην επιφάνεια) η οποία αν παραβιαστεί θα τιμωρηθούν από το Βούδα.



Το σπήλαιο εκτείνεται σε περισσότερα από 5 χιλιόμετρα, ενώ έχει 200 μέτρα ύψος και 150 πλάτος. Ένα πραγματικό θαύμα της φύσης, μοναδικό!



πηγή: invisiblelycans.gr

to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Το χρώμα της λεβάντας, πηγή έμπνευσης!



Η νέα μας συμμετοχή στο moodboard-link party της caseperlatesta.
Παρά το κρύο και το χιόνι, εμείς
περιμένουμε την άνοιξη και εμπνεόμαστε από το χρώμα της λεβάντας!...

Ένα χρώμα, συνώνυμο της ηρεμίας, που μας φέρνει στο μυαλό τα απέραντα λιβάδια με τις λεβάντες στην Ιαπωνία. Οι αποχρώσεις του πολλές και οι συνδυασμοί επίσης. Μπορούμε να το επιλέξουμε και για το σπίτι, δίνοντας μια νότα χαλάρωσης στο χώρο, αλλά και λεπτής πολυτέλειας.

Σαν φυτό, το άρωμά του μπορεί να δώσει υπέροχη μυρωδιά στις ντουλάπες μας, προστατεύοντας παράλληλα τα ρούχα από το σκόρο, ενώ το αιθέριο έλαιό του μπορεί να κάνει το νερό του μπάνιου, χαλαρωτικό και την ατμόσφαιρα φρέσκια και καθαρή.

Όσοι αγαπούν τα ροφήματα, σίγουρα θα εκτιμήσουν ιδιαίτερα τη γεύση του!



to e-periodiko mas
0 Σχόλια

«Ιστορίες του Καφενέ»


Όταν γράφει η ζωή…


Το μικρό καφενεδάκι στην άκρη της μικρής τους πόλης εκεί κοντά στο σταθμό του τρένου, ήταν πάντα το στέκι τους. Δυο παιδικοί φίλοι, μεγάλωναν μαζί, ζούσαν μαζί!

Όλη τους τη ζωή την περνούσαν μέσα απ’ αυτές τις καθημερινές συναντήσεις. Χαρές, λύπες, ανησυχίες, όλα εκεί παρέα με τον καφέ, το ουζάκι, το ταβλάκι τους…  Ως και οι γυναίκες τους το δέχτηκαν και δεν γκρίνιαζαν όπως συμβαίνει συνήθως.

Με τα κρύα, κάθονταν δίπλα στο τζάμι και έβλεπαν τον αέρα να λισσομανάει. Η ξυλόσομπα στο κέντρο του καφενείου, δεν τους άφηνε να κρυώσουν κι έτσι μπορούσαν να χαρούν το άγριο τοπίο.
Γυμνά δέντρα με κλαριά σαν γέρικα χέρια, άνθρωποι κουκουλωμένοι στο σταθμό να περιμένουν το τρένο… κι αυτοί οι δυο, σα να βλέπουν ταινία παρακολουθούσαν πάντα, λέγοντας τα νέα τους, τις ανησυχίες τους, τα βάσανα και τις χαρές τους. Το καλοκαίρι πάλι, στη σκιά του πλάτανου, το τραπεζάκι τους, ήταν πάντα γεμάτο…

Πόσες φορές δε φιλοσόφησαν αυτό το ατελείωτο ανέβα - κατέβα των ανθρώπων στο τρένο απέναντί τους! Πόσες φορές δεν έκλαψαν από χαρά όταν τα νέα τους ήταν ευχάριστα!...

- Βρήκα δουλειά, φίλε!!! Κερνάω! Σήμερα δεν έχει στοίχημα στο τάβλι, είναι κερασμένα όλα!
- Κάτσε πρώτα να πάρεις μισθό και μετά κερνάς!...
- Μη σκας, ο Περικλής (καφετζής) δέχεται βερεσέδια,  μόλις πληρωθώ του τα δίνω!

Έτσι πέρναγε η ζωή τους, με τις καθημερινές ανθρώπινες χαρές και λύπες και πάντα παρέα με ένα γλυκύ βραστό και ένα στριφτό τσιγάρο, που ποτέ δεν άλλαξε… Τα μαλλιά τους άσπρισαν, του ένα μάλιστα περισσότερο απ’ ότι του άλλου, αλλά οι συνήθειες τους ίδιες.  Δεν έκαναν μεγάλα όνειρα, δε ζήταγαν πολλά. Τους αρκούσε η μικρή καθημερινή ευτυχία, που σου εξασφαλίζει η αγάπη της οικογένειας και η δυνατότητα να τη θρέψεις απ’ τη δουλειά σου… Αυτό για κείνους ήταν το παν!...

Έτσι τους βρήκε η κρίση, στα 60 παρά κάτι, λίγο πριν τη σύνταξη! Ο ένας δημόσιος υπάλληλος, είχε να αντιμετωπίσει μόνο τη μείωση μισθού, τις περικοπές. Ο άλλος ιδιωτικός υπάλληλος χρειάστηκε να αντιμετωπίσει την ανεργία! Ποιος νοιαζόταν για τα παιδιά του και τις ανάγκες τους; Ποιος νοιαζόταν αν θα ξαναβρεί δουλειά;…

- Δεν αντέχω, άλλο αυτή την κατάσταση φίλε!... Έτσι μου ρχεται να πάρω το τρένο και να φύγω…
- Πού να πας, σ’ αυτή την ηλικία, μωρέ;
- Βάλθηκες κι εσύ να με βγάλεις σε αχρηστία, όπως η κρίση! 60 είμαι δεν είμαι ο Μαθουσάλας. Μπορώ να δουλέψω, δεν είμαι άχρηστος. Έχω γνώσεις, έχω πείρα, άχρηστα είναι όλα αυτά; Κάτι θα βρω, αν φύγω…

Κι έφυγε!... Πήρε το τρένο κι έφυγε όπως έκαναν τόσοι και τόσοι άλλοι νέοι και μη! Όπως το έκανε πάντα ο Έλληνας, όταν δεν είχε τρόπο να ζήσει στον τόπο του…

Τώρα, το τι απέγινε, αυτό δεν το ξέρω, δεν το έχει γράψει ακόμα η ζωή!...

Μαρίνα
                                   --------------------------------

Είναι η συμμετοχή μου για τις "Ιστορίες του Καφενέ" #3, που διοργανώνεται από την Αριστέα στο blog της "η ζωή είναι ωραία". Εκεί θα βρείτε κι άλλες ιστορίες.

to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Η αρχαιολογική σκαπάνη δεν σταματά...



Η αρχαιολογική έρευνα παρά τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει και λόγω της οικονομικής κρίσης, δεν σταματά, φέρνοντας στο φως ολοένα και καινούργια ευρήματα από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας. 

Μπορεί να μονοπώλησε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ η Αμφίπολη και ο λόφος Καστά, όμως οι αρχαιολόγοι σε όλη τη χώρα, κάνουν σπουδαίες ανακαλύψεις.

Μάλιστα τα ευρήματα είναι τόσα πολλά, που κάλλιστα θα μπορούσαν από μόνα τους να γεμίσουν ένα μουσείο. Μερικά από τα νέα ευρήματα αφορούν περιοχές όπως της Κρήτης, της Βραυρώνας, της Κοζάνης, της Επιδαύρου, της Μεσσηνίας, του Βελεστίνου αλλά και της Αντίπαρου.

Πιο συγκεκριμένα βρέθηκε ξύλινο ειδώλιο γυναικείο 2500 ετών ατόφιο, στο ιερό της Αρτέμιδας στη Βραυρώνα. Με δεδομένο πως το ξύλο ελάχιστα διατηρείται σαν υλικό στο χρόνο το εύρημα εντυπωσιάζει, όταν μάλιστα βρέθηκαν μαζί και δύο ξύλινες σόλες υποδημάτων με διακόσμηση που χρονολογείται τον ίδιο αιώνα.



Στην Κρήτη βρέθηκε μινωική ιερογλυφική γραφή σε μια τετράπλευρη σφραγίδα η οποία αποτελεί το μοναδικό μέχρι τώρα εύρημα της αρχαιότερης γραφής στη Δυτική Κρήτη, ενώ ανακαλύφθηκε και ο μεγαλύτερος (ίσως) σε μέγεθος αρχαίος ναός αφιερωμένος στην Αρτέμιδα Σκοπελίτιδα στην κορυφή του λόφου Κεφάλα στην περιοχή των Γουρνών.

Στην Ελευθέρνα της Κρήτης βρέθηκε μάλιστα ένα μικρό χρυσό αντικείμενο (ανθρώπινο μάτι) ίδιο με αυτό της χρυσής νεκρικής μάσκας του Τουταγχαμών. Είναι σε φυσικό μέγεθος με το χαρακτηριστικό μπλε ολύγυρά του και φοριόταν σαν επιστήθιο κόσμημα από μία εκ των τριών γυναικών του οικογενειακού τάφου του 8ου - 7ου αι π.Χ. που βρέθηκε στη νεκρόπολη της Αρχαίας Ελευθέρνας. Αξίζει να πούμε πως η γυναίκα εκτός από το κόσμημα φορούσε ένδυμα στολισμένο με χρυσά ελάσματα καθώς και άλλα αντικείμενα.

Στην Εορδαία βρέθηκαν άνδρες που είχαν ταφεί μαζί με τα σιδερένια μαχαίρια τους και αιχμές δοράτων, καθώς και τρεις γυναίκες οι οποίες φορούσαν σκουλαρίκια και βραχιόλια από χαλκό. Πρόκειται για ένα μικρό νεκροταφείο του 6ου π.Χ. αι. με ενταφιασμούς 11 ανθρώπων και 16 ζώων (άλογα, σκύλοι, βοοειδή) τα οποία είχαν τοποθετηθεί περιμετρικά των ανθρώπινων τάφων, κάνοντας έτσι λόγο για πρώτη φορά του ανάλογου εθίμου στην περιοχή της Κοζάνης.



Στην αρχαία Επίδαυρο στο μικρό θέατρο κατά τη διάρκεια έργων βρέθηκε μαρμάρινο άγαλμα του θεού Ερμή, σε μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από το φυσικό, που χρονολογείται από τους ρωμαϊκούς χρόνους. Πρόκειται για ένα άγαλμα εξαιρετικής ποιότητας, αντίγραφο του 4ου π.Χ. αιώνα από το εργαστήρι του γλύπτη Πολύκλειτου. Εικάζεται πως το άγαλμα φιλοτεχνήθηκε περί τον 2ο αι. μ.Χ. όταν ο αυτοκράτορας Ανδριανός επισκέφθηκε την Επίδαυρο.

Στο Βελεστίνο και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή Χλόη βρέθηκαν οικογενειακοί θολωτοί τάφοι, οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν από πολλές γενιές, ενώ κάποιοι νεκροί βρέθηκαν στη θέση τους. Κοσμήματα, τριχολαβίδες, τσιμπιδάκια για καλλωπισμό, όπλα (σιδερένια ξίφη με αλαβάστρινες λαβές), χάλκινες φιάλες ήταν μόνο κάποια από τα πολλά αντικείμενα που συνόδευαν τους νεκρούς.

Στη Μεσσηνία βρέθηκε η αρχαιότερη ευρωπαϊκή επιγραφή Γραμμική β σε πήλινη επιγραφή που γράφτηκε πριν από 3500 χρόνια. 

Στην Αντίπαρο, για την ακρίβεια στην έρημη νησίδα Δεσποτικό βρέθηκαν Κούροι στο ιερό του Απόλλωνα, σμιλεμένοι από παριανό μάρμαρο. Βρέθηκαν μάλιστα τεμαχισμένοι και έχουν εντοπιστεί γύρω στα 60 τμήματα μεταξύ των οποίων και πέντε κεφαλές Κούρων και μία Κόρης.

Τίποτα δεν μπορεί να κρατήσει τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό από το φως του ήλιου, ούτε ευτυχώς και η έλλειψη χρημάτων, προς πείσμα των καιρών.

πηγή: archaiologia.gr
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Frida Kahlo, η γυναίκα που ζωγράφισε τη ζωή της


Η Φρίντα Κάλο γεννήθηκε από γερμανοεβραίο πατέρα και ισπανομεξικάνα μητέρα στο Κογιοακάν στην πόλη του Μεξικού, τον Ιούλιο του 1907. Μορφωμένος άθεος ο πατέρας της βρέθηκε σε νεαρή ηλικία στο Μεξικό και ασχολήθηκε με τη φωτογραφία. Εκεί γνώρισε την καθολική μητέρα της.

Σε ηλικία έξι χρόνων η Φρίντα αρρωσταίνει από πολιομυελίτιδα κάτι που έχει ως αποτέλεσμα το ένα της πόδι να είναι μικρότερο από το άλλο και ημιπαράλυτο.
Υπήρξε ένα από τα 35 κορίτσια που παρακολούθησαν την Escola Preparatoria, όπου και είδε για πρώτη φορά τον μετέπειτα συζυγό της, τοιχογράφο Ντιέγκο Ριβέρα, ο οποίος ζωγράφιζε στους τοίχους της σχολής.

Σε ηλικία 18 χρόνων (1925) μετά από ένα ατύχημα υποβάλλεται σε μεγάλο αριθμό εγχειρήσεων κάτι που τη σημάδεψε, αφού στη μεγάλη της ταλαιπωρία προστέθηκε ο πόνος και η θλίψη για την αδυναμία της να κάνει παιδιά.


Ένα χρόνο μετά κι ενώ αναρρώνει από το ατύχημα ξεκινά μαθήματα ζωγραφικής. Μια που η οικογένειά της δεν μπορούσε να υποστηρίζει οικονομικά την καλλιτεχνική της δραστηριότητα, εικονογραφεί βιβλία ιατρικής και δείχνει το 1929 δουλειά της στον Ντιέγκο Ριβέρα. Την ίδια χρονιά, παντρεύτηκαν.

Οι πίνακές της είναι τελείως αντίθετοι από τους πίνακες του Ριβέρα. Εκείνος αντλούσε τα θέματά του από το Μεξικό της προκολομβιανής εποχής, ενώ η Φρίντα παρέμεινε πιστή στην τάση της mexicanidad, τη μεξικανική κουλτούρα που ανθούσε εκείνη την περίοδο. Συχνά οι πίνακές της επηρεάζονται από τα δημοφιλή λαϊκά χριστιανικά τάματα και αποτελούν ευχαριστία στην Παρθένο Μαρία για την πραγματοποίηση μιας ευχής.

Όντας ο Ριβέρα ήδη αναγνωρισμένος ζωγράφος και οι τοιχογραφίες του είχαν μεγάλη ζήτηση στις Η.Π.Α., το ζευγάρι μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο και αργότερα στο Ντητρόιτ. Εκεί η Φρίντα απέβαλλε και ο πόνος της για τις αποβολές της αποτυπώνεται στους πίνακές της "Αποβολή στο Ντητρόιτ" και "Νοσοκομείο Χένρι Φόρντ". 



Στη μεγαλύτερη διάρκεια της ζωής της η Φρίντα Κάλο ήταν γνωστή ως η γυναίκα του Ριβέρα και όχι ως καλλιτέχνης. Το 1938 ο Αντρέ Μπρετόν γνώρισε τη Φρίντα και τον Ριβέρα στη διάρκεια του ταξιδιού στο Μεξικό. Εντυπωσιασμένος από τη δουλειά της, την καλεί να πάρει μέρος στην έκθεση μαζί με άλλους σουρεαλιστές ζωγράφους, ενώ οργανώνει μια έκθεση της προσωπικής της δουλειάς στο Παρίσι. Πραγματοποιεί μόνο τρεις εκθέσεις στη διάρκεια της ζωή της, στο Παρίσι, στη Ν. Υόρκη και στο Μεξικό.

Όταν το 1939 χώρισε προσωρινά από το Ριβέρα, αποσύρθηκε στο Μεξικό, στο "Γαλάζιο σπίτι". Εκεί ζωγράφισε τον πίνακα "Οι δύο Φρίδες", στον οποίο απεικονίζει το δίλημμά της για διαζύγιο. Μια εξωσυζυγική σχέση κατά τη διάρκεια της διάστασης με τον Νίκολας Μάρεϊ, φέρνει το διαζύγιο ενώ ένα χρόνο μετά το 1940 χωρίζει τον Μάρεϊ και ξαναπαντρεύεται τον Ριβέρα.


Η Φρίντα Κάλο επηρεάστηκε από τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στο Μεξικό, έχοντας όμως δεχτεί και επίδραση ευρωπαϊκών ρευμάτων στα οποία συμπεριλαμβάνονται ο ρεαλισμός, ο συμβολισμός και ο υπερρεαλισμός και στους πίνακές της κυριαρχούν τα έντονα χρώματα.



Πέθανε το 1957 και ο Ριβέρα, δώρισε το "Γαλάζιο σπίτι" της στην πόλη του Μεξικού. Σήμερα λειτουργεί ως μουσείο στο οποίο εκτίθενται προσωπικά της αντικείμενα, ενώ η λήψη φωτογραφιών επιτρέπεται μόνο στην αυλή του σπιτιού και τους εξωτερικούς χώρους.

Το 2010 η κυβέρνηση του Μεξικού αναγνωρίζοντας τη συνεισφορά της Φρίντα Κάλο και του Ντιέγκο Ριβέρα απεικόνισε τα πρόσωπά τους στις δύο όψεις του χαρτονομίσματος των 500 πέσος, στην έκδοση για τον εορτασμό της 200ης επετείου της ανεξαρτητοποίησης της χώρα και της 100ης επετείου της Μεξικανικής Επανάστασης.


πληροφορίες: wikipedia.org
κείμενο: "to e - periodiko mas"

to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Όταν τα παιδιά ντύνονταν Πιερότοι και Κολομπίνες...



Βλέποντας παλιές ελληνικές ταινίες διαπιστώνει κανείς πως η ενδυμασία των αποκριών έχει κι αυτή τη μόδα της. Μπορεί σήμερα τα παιδιά να διαλέγουν μέσα από μια μεγάλη ποικιλία τις στολές τους, με επικρατέστερες αυτές των ηρώων παραμυθιών ή cartoon, τις παλαιότερες δεκαετίες όμως τα πράγματα ήταν λίγο πιο απλά...

Εμπνευσμένες από την Κομέντια ντελ άρτε (Commedia dell'arte) οι στολές ήταν λιγότερο πρωτότυπες και περισσότερο κλασσικές.

Στα μπαλ μασκέ της δεκαετίας του 1950 εκτός των άλλων έβρισκε κανείς Αρλεκίνους, Κολομπίνες, Πουλτσινέλους και άλλους χαρακτήρες της λαϊκής ιταλικής κωμωδίας.

Ας δούμε όμως τι ακριβώς είναι η κομέντια ντελ άρτε και οι ήρωες που την αντιπροσωπεύουν.

Commedia dell’arte σημαίνει κατά λέξη κωμωδία της τέχνης, κωμωδία δηλαδή που δημιουργείται από επαγγελματίες ηθοποιούς σε αντίθεση με τους ερασιτέχνες της λόγιας κωμωδίας. Μιλάμε για ένα σύνολο λαϊκών θεατρίνων οι οποίοι έφτιαχναν μόνοι τους τα κοστούμια και τις μάσκες τους και με τη διαμόρφωση της φωνής αλλά και τη στάση του σώματος, δημιουργούσαν τους χαρακτήρες. Βλέπετε στηριζόταν περισσότερο στον ηθοποιό και λιγότερο στον συγγραφέα.

Η Commedia dell'arte καθιέρωσε την αναπαραστατική κίνηση σαν διεθνή γλώσσα έκφρασης. Σ' αυτή, βασίστηκαν μεταγενέστεροι κορυφαίοι ηθοποιοί όπως ο Charlie Chaplin, για να δημιουργήσουν δικούς τους διάσημους ρόλους. Ένας από τους γνωστότερους δραματουργούς του 20ου αιώνα, ο Ντάριο Φο (νόμπελ λογοτεχνίας 1997), χρησιμοποίησε επίσης τεχνικές της Commedia dell'arte.

Ας δούμε έναν έναν, τους χαρακτήρες.


Αρλεκίνος
Ένας από τους βασικούς χαρακτήρες, που το όνομά του σημαίνει "μικρός διάβολος". Πρόκειται ουσιαστικά για ένα υπηρέτη με αφεντικά άλλοτε τον Πανταλόνε και άλλοτε τον Ντοτόρε ή τον Καπιτάνο, ενώ τις περισσότερες φορές "συμπρωταγωνίστριά" του έχει την Κολομπίνα. Φορά πολύχρωμο μπαλωμένο κοστούμι.

Κολομπίνα
Παμπόνηρη, γλυκιά, ναζιάρα, τσαχπίνα και ερωμένη του Αρλεκίνου, με χόμπι το κουτσομπολιό που κάνει όλους ανάστατους. Η μοναδική γυναίκα της παρέας, φορά μάσκα που καλύπτει μόνο τα μάτια της.

Πανταλόνε
Ένας γέρο - τσιγκούνης, που η μόνη του έγνοια είναι πώς να μαζέψει χρήματα. Το κακό για κείνον είναι πως μονίμως γίνεται θύμα, αφού είναι πάντα ερωτευμένος. Φορά κίτρινες παντόφλες και κόκκινο καλσόν, ενώ έχει πάντα κρεμασμένο πάνω του ένα πουγκί με χρυσά νομίσματα, με τέτοιο τρόπο που να το βλέπουν όλοι.


Πιερότος
Είναι απλοϊκός, αφελής και τίμιος υπηρέτης, κάνει συνεχώς γκάφες και βρίσκεται μονίμως σε μπελάδες αφού του είναι αδύνατο να κρύψει την αλήθεια. Είναι ο μόνος που δεν φορά μάσκα, αλλά βάφει το πρόσωπό του λευκό και ντύνεται στα λευκά.

Πουλτσινέλο
Φλύαρος, ζωηρό, χωρατατζής, περισσότερο βάρβαρος παρά έξυπνος. Φορά φαρδιά λευκή μπλούζα και ζώνη στη μέση, που τονίζει τη μεγάλη κοιλιά του, ενώ διαθέτει και καμπούρα.

Καπιτάνο
Φαφλατάς, κορδωμένος και αστείος. Παληκαράς μόνο στα λόγια και κατά βάθος χαζός. Έχει μεγάλο μουστάκι, γαμψή μύτη και μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του.



Ντοτόρε (γιατρός)
Φίλος του Πανταλόνε και πολύ σχολαστικός. Ξέρει τα πάντα κι ας μην είναι όλα σωστά. Έχει προσεγμένη πλούσια εμφάνιση, πάντα στα μαύρα και είναι καλλωπισμένος.

Μπριγκέλα
Μοιάζει πολύ στο χαρακτήρα τον Αρλεκίνο, μόνο που είναι περισσότερο χωριάτης και ψεύτης και λιγότερο έξυπνος. Φλύαρος και ψεύτης, πότε φοβιτσιάρης και πότε ευγενικός.

Μήπως σας δώσαμε ιδέες;...

Όπως κι αν έχει, να περάσετε, όμορφα!!!







πηγή: wikipedia.org, clubantiquari.org


to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Αφιερωμένο στην ημέρα...


Σήμερα γιορτάζουν οι απανταχού ερωτευμένοι και αντί για πολλά λόγια επιλέξαμε ένα αγαπημένο τραγούδι που μιλά, για αγάπη, μια που αυτή μένει αναλλοίωτη μέσα στο χώρο και το χρόνο!

Στίχοι: Σώτια Τσώτου

Μουσική: Κώστα Χατζής

 Δεν ειν' τα μάτια σου μεγάλα,
τόσο βαθιά και γαλανά,
είν' η αγάπη που τα κάνει
όλα αληθινά.


Δεν είν’ τα λόγια σου σπουδαία, 

λόγια απλά, καθημερινά, 

μα είν’ η αγάπη που τα κάνει

όλα αληθινά.



Η αγάπη όλα τα υπομένει, 

η αγάπη όλα τα ελπίζει.

Δίνει ζωή στην οικουμένη

κι η γη γυρίζει κι η γη γυρίζει.



Είσαι κι εσύ μι’ αυγής λουλούδι, 

κάτι που εφήμερα περνά, 
μα είν’ η αγάπη που τα κάνει
όλα αληθινά.

Είναι τα λάθη σου μεγάλα
και κάθε λάθος σου πονά, 
μα είν’ η αγάπη που τα κάνει
όλα αληθινά.

Δεν ξέρει η αγάπη μοιρολόι, 
αρχή και τέλος δε γνωρίζει.
Χτυπάει τ’ αόρατο ρολόι
κι η γη γυρίζει κι η γη γυρίζει.

Η αγάπη όλα τα υπομένει, 
η αγάπη όλα τα ελπίζει.
Δίνει ζωή στην οικουμένη
κι η γη γυρίζει κι η γη γυρίζει.

Απολαύστε το, από το Μάριο Φραγκούλη. Στο σαξόφωνο ο Γ. Κατσαρός.






πηγή: stixoi.info
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Το πράσινο τσάι, στην υπηρεσία της ομορφιάς (μέρος 3ο)


 Μάσκα αναζωογόνησης 


Σας υποσχέθηκα συνέχεια και δεν το ξέχασα. Μια ακόμα μάσκα για τις μέρες που έρχονται, είναι στη διάθεσή σας!


Αν το δέρμα σας δείχνει κουρασμένο και θαμπό, χρειάζεται μια μάσκα να το αναζωογονήσει. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από μια μάσκα πράσινου τσαγιού (ισχυρό αντιοξειδωτικό και φυσικό προστατευτικό UV, γεμάτο με πολυβιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία για τη θρέψη του δέρματος, ενώ βοηθά στην καταπολέμηση των σημαδιών της γήρανσης) με λεμόνι (πλούσιο σε βιταμίνη C, που ενισχύει την παραγωγή κολλαγόνου και με κιτρικό οξύ, που συσφίγγει τους πόρους) και κουρκουμά (φυσικό αντιφλεγμονώδες που καταπολεμά την ακμή, το έκζεμα και άλλες δερματικές παθήσεις). 

Ας δούμε τα υλικά, αναλυτικά:
2 κουταλιές της σούπας πράσινο τσάι
1/2 κουταλάκι του γλυκού φρεσκοστυμμένο χυμό λεμονιού
1 πρέζα κουρκουμάς

Πώς θα το φτιάξετε
Προσθέστε όλα τα υλικά μαζί σε ένα μικρό μπωλ και ανακατέψτε καλά. Τοποθετείστε τη στο πρόσωπο με ένα βαμβάκι. Περιμένετε 3 λεπτά να στεγνώσει και τοποθετείστε δεύτερο στρώμα. Συνεχίστε μέχρι να τελειώσει το μίγμα που φτιάξατε. Θα την αφήσετε να λειτουργήσει για 10 λεπτά και θα την αφαιρέσετε με κρύο νερό. Στη συνέχεια θα στεγνώσετε καλά το πρόσωπό σας.

Σημείωση:
Αν δεν έχετε κουρκουμά, μπορείτε να τον παραλείψετε. Η μάσκα θα είναι το ίδιο ευεργετική και χωρίς αυτόν. Προσέξτε να βάλετε λίγη ποσότητα (στη μύτη του κουταλιού), γιατί ο κουρκουμάς βάφει ελαφρά. Αν παρ' όλα αυτά σας πέσει λίγο παραπάνω, μπορείτε να κάνετε ένα scrub ζάχαρης που θα αφαιρέσει το χρωματισμό.
Τέλος, μην ξεχάσετε να δοκιμάσετε σε ένα μικρό σημείο του δέρματος τη μάσκα, έτσι ώστε να είστε σίγουρες πως δεν έχετε ευαισθησία ή αλλεργία σε κάποιο από τα συστατικά.

Θα συνεχίσουμε...

πηγή: prettyplainjanes.com

to e-periodiko mas
0 Σχόλια

find "to e-periodiko mas" on instagram