Επετειακή συναυλία, για τα γενέθλια του Μ. Θεοδωράκη



Φέτος τον Ιούλιο, ο συνθέτης της "Ρωμιοσύνης", Μίκης Θεοδωράκης γίνεται 89 χρόνων. 
Ο Σύλλογος Φίλων του Μουσείου "Μίκης Θεοδωράκης Ζάτουνας" διοργανώνει μια επετειακή συναυλία προς τιμήν του σε συνεργασία με το δήμο Γορτυνίας στη Ζάτουνα, που είναι ο τόπος εξορίας του συνθέτη την εποχή της δικτατορίας.
Η μουσική αυτή εκδήλωση, θα πραγματοποιηθεί την ημέρα των γενεθλίων του, Τρίτη 29 Ιουλίου 2014, στις 9:00 το βράδυ, στον προαύλιο χώρο του μουσείου "Μίκης Θεοδωράκης" στην κεντρική πλατεία του χωριού.


Πολλοί καταξιωμένοι καλλιτέχνες θα συμμετέχουν σ' αυτή τη μουσική βραδιά, όπως ο Λάκης Χαλκιάς, ο Μπάμπης Τσέρτος, η Νάντια Καραγιάννη, ο Κώστας Πατσιάς, η Μπέτυ Χαρλαύτη, ο Νίκος Καραγιάννης, η Μαργαρίτα Γκινοσάτη πλαισιωμένοι από τη λαϊκή ορχήστρα "Μίκης Θεοδωράκης". Θα ακουστούν τραγούδια που έγραψε ο μεγάλος μας συνθέτης στα χρόνια της εξορίας καθώς και άλλα γνωστά και αγαπημένα τραγούδια του.

Αξίζει να σημειώσουμε πως τα τραγούδια της Ζάτουνας από τον Αύγουστο του 1968 μέχρι τον Οκτώβριο του 1969 περιλαμβάνονται σε 11 συλλογές, με την ονομασία "Αρκαδίες" και είναι από τους σημαντικότερους κύκλους τραγουδιών στην πολύχρονη καριέρα του συνθέτη.

Η είσοδος για το κοινό στη συναυλία αυτή, είναι φυσικά ελεύθερη!

Λίγα λόγια για το μεγάλο μας δημιουργό...



Ο Μίκης Θεοδωράκης, Κρητικός στην καταγωγή, γεννήθηκε στις 29 
Ιουλίου 1925 στη Χίο.
Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε σε διάφορες πόλεις της ελληνικής 
επαρχίας όπως στη Μυτιλήνη, Γιάννενα, Κεφαλλονιά, Πύργο, Πάτρα 
και κυρίως στην Τρίπολη.
Από τότε φάνηκε καθαρά, ότι η ζωή του θα μοιραζόταν ανάμεσα στη 
μουσική και στον αγώνα για τον Άνθρωπο.
Στην Τρίπολη, μόλις 17 ετών, δίνει την πρώτη του συναυλία 
παρουσιάζοντας το έργο του Κασσιανή και παίρνει μέρος στην 
αντίσταση κατά των κατακτητών. 
Στη μεγάλη διαδήλωση της 25ης Μαρτίου 1943 συλλαμβάνεται 
για πρώτη φορά από τους Ιταλούς και βασανίζεται.
Διαφεύγει στην Αθήνα, όπου οργανώνεται στο ΕΑΜ και αγωνίζεται 
κατά των Γερμανών κατακτητών. Συγχρόνως σπουδάζει στο Ωδείο 
Αθηνών με καθηγητή τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη. 
Μετά την απελευθέρωση ξεσπά ο εμφύλιος. 
Ο Θεοδωράκης λόγω των προοδευτικών του ιδεών καταδιώκεται 
από τις αστυνομικές αρχές. Για ένα διάστημα ζει παράνομος στην 
Αθήνα χωρίς να σταματήσει την επαναστατική του δράση. 
Τελικά συλλαμβάνεται και στέλνεται εξορία στην αρχή στην Ικαρία 
και στη συνέχεια στο επονομαζόμενο στρατόπεδο θανάτου, 
τη Μακρόνησο. 
Τελικά αποφοιτά από το Ωδείο το 1950 με δίπλωμα στην αρμονία, 
αντίστιξη και φούγκα.

Το 1954 πηγαίνει με υποτροφία στο Παρίσι, όπου εγγράφεται 
στο Conservatoire και σπουδάζει μουσική ανάλυση με τον Olivier 
Messiaen και διεύθυνση ορχήστρας με τον Eugène Bigot.

Η περίοδος 1954-1960 είναι μια εποχή έντονης δραστηριότητας
 για τον Θεοδωράκη στο χώρο της Ευρωπαϊκής μουσικής. 
Συνθέτει μουσική για το μπαλέτο της Ludmila Tcherina, 
το Covent Garden, Stuttgart Ballet και επίσης για τον 
κινηματογράφο.

Το 1957 του απονέμεται το πρώτο βραβείο του Φεστιβάλ της 
Μόσχας από τον Schostakovitch για το έργο του, Suite No 1 
για πιάνο και ορχήστρα.Συγχρόνως συνθέτει πολλά έργα 
συμφωνικής μουσικής και μουσικής δωματίου.

Το 1960 επιστρέφει στην Ελλάδα. ΄Έχει ήδη μελοποιήσει 
τον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου, που σηματοδοτεί την "στροφή" 
του προς το λαϊκό τραγούδι. Συνθέτει δεκάδες κύκλους τραγουδιών 
που βρίσκουν βαθύτατη απήχηση μέσα στον ελληνικό λαό.

Ιδρύει την Μικρή Συμφωνική Ορχήστρα Αθηνών και δίνει πολλές 
συναυλίες σ΄ όλη την Ελλάδα προσπαθώντας να εξοικειώσει τον κόσμο 
με τα αριστουργήματα της συμφωνικής μουσικής.

Το 1963 μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη ιδρύεται η 
"Νεολαία Λαμπράκη", της οποίας εκλέγεται Πρόεδρος. Την ίδια εποχή 
εκλέγεται Βουλευτής της ΕΔΑ.

Την 21η Απριλίου του 1967 περνά στην παρανομία και απευθύνει 
την πρώτη έκκληση για Αντίσταση κατά της Δικτατορίας στις 
23 ΑπριλίουΤον Μάιο του 1967 ιδρύει μαζί με άλλους την πρώτη 
αντιστασιακή οργάνωση κατά της Δικτατορίας, το ΠΑΜ και εκλέγεται 
πρόεδρός του.

Συλλαμβάνεται τον Αύγουστο του 1967. Μπουμπουλίνας, απομόνωση, 
φυλακές Αβέρωφ, η μεγάλη απεργία πείνας, νοσοκομείο, αποφυλάκιση 
και κατ΄οίκον περιορισμός, εκτόπιση με την οικογένεια στη Ζάτουνα 
Αρκαδίας, στρατόπεδο Ωρωπού. Όλο αυτό το διάστημα συνθέτει 
συνεχώς. 
Πολλές από τα καινούρια έργα κατορθώνει με διάφορους τρόπους 
να τα στέλνει στο εξωτερικό, όπου τραγουδιούνται από τη Μαρία 
Φαραντούρη και τη Μελίνα Μερκούρη.
Στον Ωρωπό η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται επικίνδυνα. 
Στο εξωτερικό ξεσηκώνεται θύελλα διαμαρτυριών. Προσωπικότητες, 
όπως ο Δημήτρης Σοστάκοβιτς, Arthur Miller, Laurence Olivier, 
Yves Montand κ.λ.π. δημιουργούν επιτροπές για την απελευθέρωσή 
του. Τελικά υπό την πίεση αυτή αποφυλακίζεται και βρίσκεται στο 
Παρίσι τον Απρίλιο του 1970.

Στο εξωτερικό αφιερώνει όλο το χρόνο του σε περιοδείες σ` όλο 
τον κόσμο με συναυλίες, συναντήσεις με αρχηγούς κρατών και 
προσωπικότητες, συνεντεύξεις, δηλώσεις για την πτώση της δικτατορίας 
και την επαναφορά της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Οι συναυλίες του 
γίνονται βήμα διαμαρτυρίας και διεκδίκησης και για τους άλλους λαούς 
που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα: Ισπανούς, Πορτογάλους, 
Ιρανούς, Κούρδους, Τούρκους, Χιλιανούς, Παλαιστίνιους.
Γιατί πεποίθησή του ήταν πάντα, ότι η δημοκρατία και η ελευθερία 
είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την εδραίωση της ειρήνης. Γιατί ο 
πόλεμος αποφεύγεται μόνο από ανθρώπους ελεύθερους, που 
μπορούν να ρυθμίσουν οι ίδιοι τις τύχες τους.
Το 1972 επισκέπτεται το Ισραήλ δίνοντας συναυλίες. Συναντάται 
με τον τότε Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης Αλόν, που του ζητά να 
μεταφέρει μήνυμα στον Αραφάτ. Πραγματικά αμέσως μετά 
συναντάται με τον Αραφάτ, στον οποίο επιδίδει το μήνυμα 
της Ισραηλινής Κυβέρνησης και προσπαθεί να τον πείσει να 
αρχίσει συζητήσεις με την άλλη πλευρά. Από τότε συνέβη 
πολλές φορές να παίξει τον ρόλο του άτυπου πρεσβευτή 
μεταξύ των δύο πλευρών.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι το 1994 γιορτάσθηκε πανηγυρικά 
στο ΄Οσλο η υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ Ισραηλινών 
και Παλαιστινίων παρουσία των Πέρες και Αραφάτ με την 
παρουσίαση του Μαουτχάουζεν που στο μεταξύ έχει γίνει 
"εθνικό τραγούδι" του Ισραήλ και του Ύμνου για την 
Παλαιστίνη που έγραψε ο Θεοδωράκης, ως αναγνώριση και 
της δικής του συμβολής στην υπόθεση της ειρήνης στην 
περιοχή αυτή. Επισκέπτεται επίσης την Αλγερία, Αίγυπτο, 
Τύνιδα, Λίβανο και Συρία προσπαθώντας να ενισχύσει τον 
διάλογο μεταξύ αντιμαχομένων πλευρών.

Το 1974 με την πτώση της Δικτατορίας γυρίζει στην Ελλάδα. 
Συνθέτει πάντα μουσική. Δίνει πολλές συναυλίες τόσο στο 
εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Παράλληλα συμμετέχει στα 
κοινά είτε ως απλός πολίτης, είτε ως βουλευτής (1981-86 
και 1989-92) είτε ως Υπουργός Επικρατείας (1990-92), θέσεις 
από τις οποίες τελικά παραιτείται.

Το 1976 ιδρύει το Κίνημα ¨Πολιτισμός της Ειρήνης¨ και δίνει διαλέξεις 
και συναυλίες σ΄ όλη την Ελλάδα.

Το 1983 του απονέμεται το βραβείο Λένιν για την Ειρήνη.
Το 1986 γίνεται πραγματικότητα κάτι που από το 1970 ακόμα έχει 
υποστηρίξει σε συνεντεύξεις του: η δημιουργία επιτροπών 
ελληνοτουρκικής φιλίας στην Ελλάδα με πρόεδρο τον ίδιο και 
στην Τουρκία με τη συμμετοχή γνωστών πνευματικών ανθρώπων 

Ο Θεοδωράκης δίνει πολλές συναυλίες στην Τουρκία, που τις 
παρακολουθούν κυρίως νέοι με συνθήματα υπέρ της φιλίας μεταξύ 
των δύο λαών.
Αργότερα παίζει και πάλι το ρόλο του άτυπου πρεσβευτή ειρήνης, 
μεταφέροντας μηνύματα των Ελλήνων πρωθυπουργών, του 
Α. Παπανδρέου και του Κ. Μητσοτάκη προς την τουρκική κυβέρνηση, 
ενώ μετά την καταστροφή στο Τσερνομπίλ (1986) πραγματοποιεί 
μεγάλη περιοδεία με συναυλίες σ΄ όλη την Ευρώπη κατά της 
ατομικής ενέργειας.

Παράλληλα αγωνίζεται και για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε 
άλλες χώρες και κυρίως στις γειτονικές Αλβανία (που την 
επισκέπτεται και ως Υπουργός για τα δικαιώματα της 
ελληνικής μειονότητας) και Τουρκία. Ως πρόεδρος Διεθνούς 
Επιτροπής στο Παρίσι καταβάλλει προσπάθειες για την 
απελευθέρωση των Τούρκων ηγετών της αντιπολίτευσης Κουτλού 
και Σαργκίν που τελικά επιτυγχάνουν.
Προτείνει τη διοργάνωση Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου Ειρήνης στους 
Δελφούς και υποβάλλει στην κυβέρνηση σχέδιο για μια "Ολυμπιάδα του 
Πνεύματος".
Ιδρύει επιτροπή συμπαράστασης και βοήθειας προς τον Κουρδικό λαό.

Το 1993 αναλαμβάνει Γενικός Διευθυντής Μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ, 
όμως παραιτείται τον επόμενο χρόνο.
Σε περιοδεία του στην Αμερική και τον Καναδά το 1994 για την 
ενίσχυση Πολιτιστικού κέντρου των ομογενών, η Σύγκλητος του 
Québec υποδέχεται με ομόφωνο ψήφισμά της, με το οποίο τον 
τιμά για την προσφορά του στον πολιτισμό και τους αγώνες του 
για τον Άνθρωπο.
Τα επόμενα χρόνια παρουσιάζονται οι όπερές του "Ηλέκτρα" (1995
και "Αντιγόνη" (1999) ενώ παράλληλα αναπτύσσει μεγάλη δραστηριότητα 
στο εξωτερικό (Ευρώπη, Νότια Αφρική, Αμερική) και παίρνει δυναμικά 
θέση σε όλα τα σημαντικά γεγονότα της εποχής (ελληνοτουρκική φιλία, 
σεισμοί, βομβαρδισμοί στην Γιουγκοσλαβία, υπόθεση Οτσαλάν, πόλεμος 
στο Αφγανιστάν, πόλεμος στο Ιράκ κλπ.).
Το 2002 παρουσιάζεται η όπερά του "Λυσιστράτη", ένας αληθινός ύμνος 
στην Ειρήνη.

Ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε όλα τα είδη της μουσικής: όπερες, 
συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, ορατόρια, μπαλέτα, χορωδιακή 
εκκλησιαστική μουσική, μουσική για αρχαίο δράμα, για θέατρο, για 
κινηματογράφο, έντεχνο λαϊκό τραγούδι, μετασυμφωνικά έργα.
Επίσης έχει γράψει πολλά βιβλία, που έχουν μεταφραστεί σε διάφορες 
γλώσσες.
Συνθέσεις του έχουν ερμηνευτεί από καλλιτέχνες παγκοσμίου φήμης, 
όπως οι Beatles, η Shirley Bassey και η Edith Piaf, ενώ έχει γράψει 
μουσική για γνωστές ταινίες όπως: Φαίδρα (1962), Αλέξης 
Ζορμπάς (1964), Ζ (1969) και Σέρπικο (1973).
Το πιο σημαντικό του έργο θεωρείται η μελοποιημένη ποίηση, δηλαδή 
η σύνθεση λαϊκής μουσικής, χρησιμοποιώντας ως στίχους ποιήματα 
βραβευμένων ποιητών ελληνικής και ξένης καταγωγής, όπως οι 
Γιώργος Σεφέρης (Νόμπελ 1963), Πάμπλο Νερούδα (Νόμπελ 1971), 
Οδυσσέας Ελύτης(Νόμπελ 1979). Χάρη στην μελοποιημένη ποίηση 
του Μ.Θεοδωράκη, η Ελλάδα αποτελεί ίσως τη μοναδική χώρα στον 
κόσμο, στην οποία μεγάλο ποσοστό ανθρώπων συνήθιζε να 
ακούει μελοποιημένη βραβευμένη ποίηση, κατά τη διάρκεια των 
καθημερινών δραστηριοτήτων τους.

Κυριότερα Έργα του Μίκη Θεοδωράκη

α) Κύκλοι τραγουδιών
: Τα Παιδικά, Επιτάφιος, Επιφάνια, Πολιτεία 
Α΄,Β΄,Γ΄και Δ΄, Λιποτάκτες, Μικρές Κυκλάδες, Μαουτχάουζεν, 
Romancero Gitano, Θαλασσινά Φεγγάρια, Ο Ήλιος και ο Χρόνος, 
12 Λαϊκά, Νύχτα Θανάτου, Αρκαδίες, Τα τραγούδια του Αγώνα, 
Τα τραγούδια του Ανδρέα, 18 Λιανοτράγουδα, Μπαλλάντες, 
Στην Ανατολή, Τα Λυρικά, Χαιρετισμοί, Επιβάτης, Ραντάρ, Διόνυσος, 
Φαίδρα, Καρυωτάκης, Τα πρόσωπα του ήλιου, Μνήμη της πέτρας, 
Ως αρχαίος άνεμος, Μήπως ζούμε σ΄άλλη χώρα;, Μια θάλασσα 
γεμάτη μουσική, Η Βεατρίκη στην οδό μηδέν, Ασίκικο Πουλάκη, 
Λυρικώτερα, Λυρικώτατα, Σερενάτες.

β) Μουσική για θέατρο
: Το τραγούδι του νεκρού αδελφού, 
Ένας Όμηρος, Εχθρός Λαός, Προδομένος Λαός, Καποδίστριας, 
Χριστόφορος Κολόμβος, Περικλής, Αυτό το δέντρο δεν το λέγανε 
υπομονή, Το θεριό του Ταύρου, Μάκβεθ.

γ) Μουσική για Αρχαίο Δράμα
: Ορέστεια (Αγαμέμνων, Χοηφόροι, 
Ευμενίδες), Αντιγόνη, Ιππής, Λυσιστράτη, Προμηθεύς Δεσμώτης, 
Οιδίπους Τύραννος, Εκάβη, Ικέτιδες, Τρωάδες, Φοίνισσες, Αίας.

δ) Μουσική για κινηματογράφο
: Ζορμπάς, Ζ, Σέρπικο, Ιφιγένεια, 
Ηλέκτρα, Όταν τα ψάρια βγήκαν στη στεριά, Σουτιέσκα (Τίτο), 
Μπιριμπί, Φαίδρα, Κατάσταση Πολιορκίας, Actas de Marusia.

ε) Ορατόρια
: 'Αξιον Εστί, Μαργαρίτα, Επιφάνια Αβέρωφ, Κατάσταση 
Πολιορκίας, Πνευματικό Εμβατήριο, Requiem, Canto General, Θεία 
Λειτουργία, Λειτουργία για τα παιδιά που σκοτώνονται στον πόλεμο.

στ) Συμφωνικά και Μουσική Δωματίου
: 1η, 2η, 3η 4η, 7η Συμφωνία, 
Κατά Σαδδουκαίων, Canto Olympico, Τρίο, Σεξτέτο, Το Πανηγύρι της 
Αση-Γωνιάς, Ελληνική Αποκριά, Κύκλος, Σονατίνα για πιάνο, Σουίτα 
αρ. 1, 2 και 3, Σονατίνα αρ. 1 και αρ. 2 για βιολί και πιάνο, 
Οιδίπους Τύραννος, Κοντσέρτο για πιάνο, Ραψωδία για τσέλλο και 
ορχήστρα, Sinfonietta, Adagio.

ζ) Μπαλέτα: Οι Εραστές του Τερουέλ, Αντιγόνη, Ζορμπάς.

η) Όπερες
: Καρυωτάκης (Οι μεταμορφώσεις του Διονύσου),
 Μήδεια, Ηλέκτρα, Αντιγόνη, Λυσιστράτη.

πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ, el.wikipedia.org
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Παιδεία;... Ποια Παιδεία;


Πριν λίγες μέρες τελείωσε το 26ο Διεθνές Συνέδριο Φιλοσοφίας. Ε, και; Θα μου πείτε….
Λοιπόν εμένα, αυτό το «ε, και;» με τρώει! Και σπεύδω να σας εξηγήσω, γιατί. 

Επί 26 χρόνια γίνεται στη χώρα μας ένα συνέδριο διανόησης το οποίο το μαθαίνουν μόνο όσοι ασχολούνται με το αντικείμενο αυτό. Επί 26 χρόνια η χώρα μας είναι το κέντρο της παγκόσμιας διανόησης και δεν γίνεται γνωστό! Τα μέσα (για τουλάχιστον 24 χρόνια) δεν ασχολούνται, ακόμα και αν τα σκουντήσεις!!! Ψιλά γράμματα!... Τι τον ενδιαφέρει τον κόσμο τώρα ένα παγκόσμιο συνέδριο, ακόμα κι αν γίνεται στην Ελλάδα, ακόμα και αν χαίρει της εκτίμησης της διεθνούς κοινότητας, ακόμα κι αν είναι ανοιχτό για όποιο ενδιαφέρεται!

Το βρίσκετε φυσικό; Εγώ καθόλου, παρόλο που όσο κι αν κοιτάξω πίσω δεν μπορώ να βρω στιγμές της Νεοελληνικής Ιστορίας όπου η Πολιτεία, να επένδυσε ουσιαστικά στην παιδεία και την καλλιέργεια του ελληνικού λαού. Και για να μη παρεξηγηθώ, δεν εννοώ την εκπαίδευση ή το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά τις γνώσεις, την ποιότητα αυτών και την αξιοποίηση του πλούτου του πολιτισμού μας, στο να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και πολίτες. Με δεδομένα όλα αυτά, δεν θα έπρεπε να μου κάνει εντύπωση!...

Δεν μπορώ όμως να μη στεναχωριέμαι και να μη θυμώνω, όταν βιώνουμε μια πολυεπίπεδη κρίση, η οποία μας έπιασε κυριολεκτικά στον ύπνο την οποία δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε και λόγω έλλειψης παιδείας.

Όταν γαλουχήθηκαν γενιές και γενιές με το «ωχ, αδερφέ» ή το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ», όταν πρώτα ήμασταν καταναλωτές και μετά άνθρωποι ή πολίτες, όταν βάζαμε το προσωπικό μας συμφέρον, πάνω από το κοινωνικό, ποιος θα ενδιαφερόταν για τη Φιλοσοφία, τα διεθνή συνέδρια ή την καλλιέργεια; 
Μας ήταν αρκετά τα βιβλία του συρμού, τα τραγούδια του συρμού και η Prada βαλίτσα μας, για να πάμε στις ακριβές και με πιστωτική κάρτα πληρωμένες, διακοπές μας, όχι τόσο για να περάσουμε καλά, αλλά κυρίως για να πείσουμε τον εαυτό μας, ότι είμαστε καλά.

Και τώρα που όλα αυτά σταμάτησαν, νιώθουμε σαν ψάρι έξω από το νερό, γιατί μέχρι τώρα ψάρια ήμασταν, σε μια γυάλα που έσπασε!

Υπάρχουν πανεπιστήμια ανά τον κόσμο, που έχουν ως προϋπόθεση τη γνώση Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας για να γίνουν δεκτοί οι φοιτητές και μεις δεν είμαστε σε θέση να πούμε, σε όποιον μας ρωτήσει, τι έλεγε ο Πλάτωνας ή ο Αριστοτέλης, ενώ μπορούμε να ενημερώσουμε τον καθένα τι λέει και τι τραγουδάει ο κάθε τραγουδιστής της μοδός…

Δεν μάθαμε στα παιδιά μας να διαβάζουν κλασσικούς συγγραφείς και θεωρούν την κάθε νουβέλα της ξαπλώστρας, λογοτεχνία. Κάναμε το διάβασμα καταναγκαστική δουλειά και αγκαρία, που ούτε για την ενημέρωσή μας δεν το «χρησιμοποιούμε». Προτιμάμε να ακούμε παρά να διαβάζουμε και γενικώς προτιμάμε ό,τι πιο εύκολο.

Το αναγνωστικό κοινό περιορίζεται στο καταπληκτικό(!) ποσοστό του 7% του πληθυσμού, σε μια χώρα που μετρά δύο νόμπελ λογοτεχνίας!!!

Είμαστε μια χώρα, που ενώ έχει (για παράδειγμα) τμήμα Κοινωνιολογίας σε Πανεπιστήμιό της δεν έχει Κοινωνιολόγους σε θέσεις που τους χρειάζεται και τους «αντικαθιστά» με Κοινωνικούς Λειτουργούς.

Είμαστε μια χώρα που είναι απ’ τη μια άκρη ως την άλλη αρχαιολογικός χώρος και εμείς δεν έχουμε ιδέα για την αξία του, με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να υπερασπιστούμε την κληρονομιά μας, όπως της αξίζει.

Είμαστε ένας λαός, που ενώ όλοι έχουμε άποψη για την παιδεία, δεν έχουμε παιδεία, έχουμε μόνο εκπαίδευση!!!
Δεν είναι κρίμα;…



to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Ενριέτα Λακς: Η αφανής ηρωίδα της Ιατρικής!



Το 1951 πεθαίνει από καρκίνο της μήτρας η Ενριέτα Λακς, κάνοντας την οικογένειά της να ζήσει μια τραγωδία. Όμως για την ιατρική έρευνα και όλους εμάς, ήταν εκείνη που έσωσε και εξακολουθεί να σώζει εκατομμύρια ζωές, αφού τα κύτταρα από τον όγκο της εξακολουθούν να ζουν στο εργαστήριο και χάρη σ' αυτά έχουν γίνει μερικές απο τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις αλλά και θεραπείες, όπως το εμβόλιο για την πολιομυελίτιδα, τη χημειοθεραπεία, την κλωνοποίηση και την χαρτογράφηση των κυττάρων.

Η Ενριέτα Λακς ήταν μια φτωχή καπνεργάτρια, γεννημένη το 1920, η οποία πέθανε από καρκίνο της μήτρας στην πτέρυγα για τους μαύρους του νοσοκομείου John Hopkins, μόλις στα 31 της χρόνια. Πίσω της άφησε πέντε παιδιά και τα κύτταρά της, που καταγράφηκαν ως τα πρώτα αθάνατα κύτταρα στην ιστορία της Ιατρικής.

Όσο διάστημα νοσηλευόταν οι γιατροί, χωρίς να το γνωρίζει ούτε η ίδια αλλά ούτε και η οικογένειά της, αφαίρεσαν δύο μεγάλα κομμάτια από τη μήτρα της. Επί πολλά χρόνια οι πανεπιστημιακοί γιατροί προσπαθούσαν να δημιουργήσουν μια κυτταρική αλυσίδα συνεχούς αναπαραγωγής, αλλά τα κύτταρα δεν επιζούσαν. Τα κύτταρα όμως της Ενριέτας ήταν τα πρώτα που επιβίωσαν και δημιούργησαν έτσι μια αλυσίδα κυττάρων που είναι στην κυριολεξία, αθάνατη.

Με δεδομένη την ανθεκτικότητά τους, στάλθηκαν δείγματα σε όλα τα πανεπιστημιακά νοσοκομεία της Αμερικής και στη συνέχεια σε όλο τον κόσμο. Τα κύτταρα μπήκαν σε μαζική παραγωγή και έχουν φτάσει ακόμα και στο διάστημα, σε ειδικό δορυφόρο, έτσι ώστε να εξεταστεί η ανθεκτικότητά τους και σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Τα κύτταρα της Ενριέτας στα χρόνια που ακολούθησαν έχουν υποστεί ακτινοβολίες, έχουν έρθει σε επαφή με ποικίλους ιούς και τοξίνες και φυσικά, κάθε καινούργιο φάρμακο που ανακαλύπτεται ελέγχεται πάνω τους.

Κανείς μας δεν θα μάθει ποτέ πώς θα ένιωθε η ίδια ή η οικογένειά της για την κληρονομιά που άφησε πίσω της, αφού κανείς τους δεν είχε ενημερωθεί. Το χειρότερο όμως είναι ότι ενώ η Ενριέτα βοηθούσε την εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης, ούτε η ίδια, ούτε και κανένα μέλος της οικογένειάς της δεν είχαν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εφόσον στις ΗΠΑ, το σύστημα υγείας είναι ιδιωτικό και έχουν πρόσβαση σ' αυτό, μόνο όσοι μπορούν να το πληρώσουν. Κατά συνέπεια, ότι τα κύτταρά της βοήθησαν να ανακαλυφθεί δεν μπορούσαν να φτάσουν ούτε ως απλό φάρμακο στα παιδιά της.

Παρόλο που τα κύτταρά της έκαναν πολλούς ανθρώπους πλούσιους (είναι πατενταρισμένα και πωλούνται 230 €, το φιαλίδιο), ούτε σεντ δεν πηγαίνει στους Λακς. Η Ενριέτα μάλιστα ενταφιάστηκε χωρίς ταφόπλακα, γιατί δεν είχε χρήματα η οικογένειά της.

Μόλις το 2010, μπήκε μια ταφόπλακα στο σημείο ταφής της. Είναι αφιερωμένη στη μνήμη μια γυναίκας, που "άγγιξε τη ζωή πολλών"...

Πρόσφατα, κυκλοφόρησε και στα ελληνικά το βιβλίο της δημοσιογράφου Ρεμπέκα Σκλουτ, το οποίο έχει ως τίτλο: " Η αιώνια ζωή της Ενριέτα Λακς" και ανασυνθέτει στις 350 σελίδες του, την πορεία της Ενριέτα και της οικογένειάς της, ενώ παράλληλα παρακολουθεί την επιστημονική έρευνα και τις εξελίξεις στη γενετική, εμβαθύνοντας ακόμα και στην προσωπική διαδρομή του ερευνητή, στο εργαστήριο του οποίου, αναπτύχθηκαν τα κύτταρα της Ενριέτα με την κωδική ονομασία HELA. 

Το βιβλίο αυτό, μόλις τον περασμένο μήνα κατέκτησε το βραβείο της Αμερικανικής Ακαδημίας Επιστημών, ενώ έχει κατακτήσει και άλλες διακρίσεις. Μέρος των εσόδων του, πηγαίνουν στο Ίδρυμα Ενριέτα Λακς, που η δημοσιογράφος Ρεμπέκα Σκλουτ έχει ιδρύσει και διευθύνει, για να τιμήσει την προσφορά της στην ανθρωπότητα.

πηγή: wikipedia.org




to e-periodiko mas
0 Σχόλια

26ο Διεθνές Συνέδριο Φιλοσοφίας


Ολοκλήρωσε χθες τις εργασίες του το 26ο Διεθνές Συνέδριο Φιλοσοφίας (12 - 17 Ιουλίου) με απόλυτη επιτυχία. Θέμα του Συνεδρίου ήταν "Ελληνική Φιλοσοφία και ηθικά και πολιτικά ζητήματα στην παγκοσμιοτική εποχή μας".

Οργανώθηκε από τη Διεθνή Εταιρεία Ελληνικής Φιλοσοφίας (ΔΕΕΦ), το Διεθνές Κέντρο Ελληνικής Φιλοσοφίας και Πολιτισμού (ΔΙΚΕΦΙΠ) με συμμετοχή της Νοτιοαφρικανικής Εταιρείας για την Ελληνική Φιλοσοφία και τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες (SASGPH).


Το Συνέδριο τελούσε υπό την Εποπτεία της Διεθνούς Ακαδημαϊκής Επιτροπής και διεξήχθη στη Βουλιαγμένη Αττικής, με σκοπό ν' αποτελέσει ένα σημαντικό βήμα και πλαίσιο έρευνας για τα κρίσιμα και καίρια προβλήματα της εποχής μας κατά τον 21ο αιώνα , σε συνάφεια προς την Ελληνική Φιλοσοφία.

 Το Συνέδριο ήταν ανοικτό σε όλους τους φιλοσοφούντες, ειδικούς στην Ελληνική φιλοσοφία, θεωρητικούς και φιλοσόφους της ηθικής και της πολιτικής ζωής, εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων , ειδικούς στην επικοινωνία, κυβερνητικά στελέχη και σε όσους πολίτες ενδιαφέρονται.


 Ποιες είναι οι αρχές, τα πλαίσια και τα όρια, τα οποία πρέπει να προσδιορίζουν την πολιτική και ηθική δράση ώστε να δίνεται νόημα στον τρόπο ζωής του σύγχρονου ανθρώπου και να τίθενται στέρεες βάσεις για τις σχέσεις μεταξύ της ηθικής, της πολιτικής ζωής των εθνών και των λαών;
 Στο πνεύμα αυτό, είναι ενδεικτικές μερικές από τις κυριότερες θεματικές περιοχές του Συνεδρίου:

1.Σόλων, Κλεισθένης, Αισχύλος, Πυθαγόρειοι καθώς  και οι απόψεις των άλλων Προσωκρατικών διανοητών σε σχέση προς τα πολιτικά και ηθικά προβλήματα της εποχής μας
2. Σωκράτης, Πλάτων και πλατωνική παράδοση (Platonism) και τα πολιτικά και ηθικά προβλήματα της εποχής μας
3.Αριστοτέλης και η Αριστοτελική παράδοση και τα πολιτικά και ηθικά προβλήματα της εποχής μας
4. Η στωική φιλοσοφία και τα πολιτικά και ηθικά προβλήματα της εποχής μας
5.Η επικούρεια φιλοσοφία και τα πολιτικά και ηθικά προβλήματα της εποχής μας
6. Η κυνική φιλοσοφία και τα πολιτικά και ηθικά προβλήματα της εποχής μας
7. Η μετακλασική ελληνική φιλοσοφία και τα πολιτικά και ηθικά προβλήματα της εποχής μας
8.Ανακοινώσεις που συγκρίνουν τα ανωτέρω θέματα της ελληνικής φιλοσοφίας με άλλες φιλοσοφικές παραδόσεις της Ανατολής και της Δύσεως γίνονται δεκτές.


Στο Συνέδριο αυτό (που συμμετείχαν πάνω από 70 σύνεδροι- επιστήμονες), συμμετέχουν ως εισηγητές Έλληνες και ξένοι Καθηγητές φιλοσοφίας και φιλόσοφοι ,ερευνητές και πνευματική άνθρωποι όπως:

* Ο Πρόεδρος της Nοτιοαφρικανικής Εταιρείας για την Ελληνική Φιλοσοφία και τις Ανθρωπιστικές Σπουδές, Καθηγητής κ. Αναστάσιος Λαδικός, Πανεπιστήμιο Νοτίου Αφρικής. 

* Ο Επίτιμος Πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Ελληνικής Φιλοσοφίας, Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Korea University, κ. Hong-Bin Lim

* Η Επίτιμος Πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Ελληνικής Φιλοσοφίας, Καθηγήτρια στο Dowling College, USA, κ. Linda Ardito


* Ο Επίτιμος Πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Ελληνικής Φιλοσοφίας, Καθηγητής Φιλοσοφίας, κ. Χρήστος Ευαγγελίου, Towson University των Η.Π.Α. 

* Ο  Επίτιμος Πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Ελληνικής Φιλοσοφίας και 
Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Tsukuba, Ιαπωνία, κ. Shigeru Yonezawa

* Ο  Επίτιμος    Πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Ελληνικής Φιλοσοφίας, Καθηγητής κ. Thomas M. Robinson, Πανεπιστήμιο του Τορόντο, Καναδάς.

* Η Καθηγήτρια Lilia Castle  Professor of Philosophy  Chaminade  University of Honolulu, Hawaii,  USA

* Ο  Ευάγγελος Μουτσόπουλος  Καθηγητής Φιλοσοφίας  του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ακαδημαϊκός 

* Hong-Bin Lim  Professor of Philosophy  Korea University, Seoul  Honorary President of IAGP  Korea.


Αξίζει να σημειώσουμε πως στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία καταρρίπτοντας ρεκόρ συμμετοχών, ιδιαίτερα νέων σε ηλικία, ενώ μεγάλη ήταν και η αποδοχή  και από τα Media, εδραιώνοντας τη χώρα μας ως λίκνο των γραμμάτων και της διανόησης τόσο σε διεθνές, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, παρά τις δύσκολες οικονομικά συνθήκες, που βιώνουμε!...




to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Ρίγανη, ένα ιθαγενές ευρωπαϊκό βότανο!



Η ρίγανη, είναι ιθαγενής της Ευρώπης και έχει εγκλιματιστεί και στη Μέση Ανατολή. Το φυτό ευδοκιμεί  σε ασβεστολιθικά εδάφη, κυρίως κοντά στη θάλασσα. Συλλέγεται την περίοδο της ανθοφορίας της, το καλοκαίρι.

Συστατικά
Η ρίγανη περιέχει πτητικό έλαιο που αποτελείται από καρβακρόλη, θυμόλη, που αναστέλλουν την ανάπτυξη των βακτηρίων του Staphylococcus aureus και της Pseudomonas aeruginosa, ενώ εμποδίζουν και τη δράση των ελευθέρων ριζών, β-βισαβολένιο, καρυοφυλλένιο, λιναλοόλη και βορνεόλη, ταννίνες, ρητίνη, στερόλες και φλαβονοειδή. Η καρβαρόλη και η θυμόλη είναι αντιβακτηριακές και αντιμηκυτιακές. Η καρβακρόλη, μάλιστα, που περιέχεται στη ρίγανη, καταπολεμά τον νοροϊό, ο οποίος ευθύνεται (ως επί το πλείστον) για την εμφάνιση ιογενούς γαστρεντερίτιδας σε ενήλικες και παιδιά.


Η ρίγανη, την οποία χρησιμοποιούσαν πολύ οι αρχαίοι Έλληνες, είχε στη φαρμακευτική σημαντικότερο ρόλο από τη συγγενή της ματζουράνα. Ο βοτανολόγος του 18ου αιώνα K'Eogh περιέγραφε τη ρίγανη γράφοντας ότι έχει "θερμή ξηρά φύση. Είναι καλή για τους πόνους στο στομάχι και την καρδιά και ακόμη χρήσιμη για το βήχα, την πλευρίτιδα και τις εμφράξεις στους πνεύμονες και τη μήτρα. Επίσης τονώνει το κεφάλι και τα νεύρα."

Συντελεί στη ρύθμιση του τυμπανισμού και διεγείρει την έκκριση της χολής. Όντας ισχυρά αντισηπτική, μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη θεραπεία παθήσεων του αναπνευστικού, όπως ο βήχας, η αμυγδαλίτιδα, η βροχίτιδα και το άσθμα. 
Ακόμη, θεωρείται ασφαλές εμμηναγωγό. Το αραιωμένο έλαιό της μπορεί να επαλειφθεί σε δόντια και αρθρώσεις που πονούν. Στα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε και τη μείωση των πιθανοτήτων εμφάνισης του καρκίνου του προστάτη.

Αναμφισβήτητα αποτελεί το αγαπημένο μυρωδικό της Μεσογείου και είναι πλούσια σε βιταμίνη C, Ε, Κ, μαγνήσιο, ψευδάργυρο, κάλιο, νιασίνη, φώσφορο, σίδηρο, καθώς και σε β-καροτίνη. Καλό είναι λοιπόν, να μη λείπει από τη διατροφή μας και αν μας δοθεί η ευκαιρία για μια βόλτα στη φύση, μπορούμε να τη μαζέψουμε και να την ξεράνουμε μόνοι μας, έτσι ώστε να την έχουμε για όλο το χρόνο.


Σημείωση: Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως φάρμακο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η εξωτερική χρήση μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό του δέρματος. Το αιθέριο έλαιό της δεν πρέπει να χρησιμοποιείται εσωτερικά.




πηγή: Βοτανοθεραπεία - Μεγάλη εγκυκλοπαίδεια θεραπευτικών φυτών

to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Βγήκε από τα ρούχα του


(Από πού προήλθε η φράση;)

Όταν ο Ιούλιος Καίσαρας θύμωνε με κάποιον, προτού τον μαλώσει, έλεγε τρεις φορές απ’ έξω το λατινικό αλφάβητο. Έτσι, όταν τελείωνε, τα νεύρα του ήταν ήσυχα και μπορούσε να μιλήσει με ηρεμία. Καποτε, που κάποιος φίλος του τον ειρωνεύτηκε άσχημα γι’ αυτό, ο Ιούλιος Καίσαρας σήκωσε το χέρι του και τον χτύπησε στο πρόσωπο. Ο φίλος του, που δεν περίμενε κάτι τέτοιο, τον ρώτησε για ποιο λόγο του φέρθηκε τόσο βάρβαρα.
- Απλούστατα, αποκρίθηκε εκείνος, γιατί δεν είπα τρεις φορές το αλφάβητό μου κι έτσι δεν μπόρεσα να κρατήσω τα νεύρα μου.

Οι αρχαίοι Έλληνες επίσης, χαρακτήριζαν το θυμό με διάφορες εκφράσεις. Έλεγαν: "Ουδέν οργής ειδικώτερον", "θυμού κράτει" και άλλα. 
Ο φιλόσοφος Αθηνόδωρος πάλι, όταν γέρασε και θέλησε ν’ αποσυρθεί από την αυλή του αυτοκράτορα Αυγούστου, του είπε καθώς τον αποχαιρετούσε: "Ενθυμού, Καίσαρ, ίνα θυμωμένος ων, μη λέγης η πράττης τι η διακεκριμένως επαναλάβης όλα τα γράμματα του αλφαβήτου". Τοτε όμως ο Κλαύδιος - πρωτοξάδελφος του Αυγούστου, αγράμματος - που άκουσε τη συμβουλή, ρώτησε τον Αθηνόδωρο, τι έπρεπε να κάνει, όταν αυτός θύμωνε, αφού δεν ήξερε να πει το αλφάβητο.
- Εσύ, απάντησε ο φιλόσοφος, αφού δεν ξέρεις γράμματα, να κάνεις κάτι άλλο: Να βγαίνεις απ’ τα ρούχα σου και να παίρνεις ένα παγωμένο λουτρό.


Η φράση: "να βγαίνεις απ’ τα ρούχα σου" έκανε τόση εντύπωση τότε, ώστε όπου πήγαινε κανείς και όπου στεκόταν, την άκουγε. 
Αλλά και στην εποχή μας, όταν κάποιος θυμώνει περισσότερο απ’ όσο πρέπει, λέμε ότι "βγήκε από τα ρούχα του".



to e-periodiko mas
0 Σχόλια

find "to e-periodiko mas" on instagram